Τα έργα του μετρό και οι αέριοι ρύποι στη Θεσσαλονίκη

Σύμφωνα με το πρόγραμμα διεξαγωγής των έργων του μετρό στην πόλη μας, εκατό φορτηγά βαρέως τύπου φορτωμένα με χώμα θα κατευθύνονται καθημερινά από την Εγνατία προς το λιμάνι. Όλη αυτή η σκόνη που θα σηκώνεται από τις εκσκαφές και τις μεταφορές, θα επικάθεται, όπως αντιλαμβάνεστε, στα πνευμόνια μας…

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει την καλοσύνη να μετρά τις τιμές των ρύπων στην πόλη και να ανακοινώνει τα αποτελέσματα στην ιστοσελίδα www.envdimosthes.gr. Για καλή του τύχη, δεν μοιάζει να τό ’χει πάρει χαμπάρι και πολύς κόσμος. Αλλιώς δεν εξηγείται η γενική απάθεια μπροστά σε τιμές αιωρούμενων σωματιδίων ΡΜ10 όπως 263μg/m3. Την τιμή αυτή «πιάσαμε» τη Δευτέρα 30 Απριλίου στη Βενιζέλου. ΡΜ10 είναι τα σωματίδια σκόνης που προκαλούνται ακριβώς από δραστηριότητες όπως τα έργα του μετρό, ή τα ράβε-ξήλωνε των πεζοδρομίων, στα οποία τόσο αρέσκεται να επιδίδεται εσχάτως ο Δήμος Θεσσαλονίκης.

Τα όρια επιφυλακής για τα ΡΜ10, που λέτε, βρίσκονται στα 90μg/m3, ενώ τα όρια επιβολής εκτάκτων μέτρων στα 110mg/m3. Τα όρια αυτά, σημειωτέον, τα έχει θέσει αυθαιρέτως η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με την ελπίδα, προφανώς, ότι δεν θα τα πιάναμε ποτέ. Διότι τα όρια της ΕΕ είναι πολύ πιο κάτω, στα 50μg/m3, με πρόβλεψη για περαιτέρω μείωση.

Και τι κάνουμε εμείς με όλα αυτά τα 263μg/m3, θα μου πείτε; Είναι πολύ απλό. Τι βρήκαμε την ελληνικότατη λύση για άλλη μια φορά. Τα μεν όρια επιφυλακής αναφέρονται σε μέσες ημερήσιες τιμές, εμείς όμως μετρούμε από τη μία μετά τα μεσάνυχτα μέχρι τις 11 το πρωί. Οπότε μέσες ημερήσιες τιμές δεν έχουμε. Τα δε όρια επιβολής εκτάκτων μέτρων αναφέρονται σε υπέρβαση επί τρεις συνεχόμενες ώρες. Επειδή όμως σταματάμε τις μετρήσεις στις 11 το πρωί και δεν συνεχίζουμε στις 12, ή στη μία, δεν εμπίπτουμε ούτε σ’ αυτή την περίπτωση. Οπότε, ούτε γάτα, ούτε ζημιά…

Η ουσία όμως είναι ότι ζούμε σ’ ένα άκρως επιβλαβές περιβάλλον και κανείς δε δείχνει να ενδιαφέρεται. Τα δε έργα του μετρό θα έχουν και άλλες επιπτώσεις, όπως η αύξηση των επιπέδων θορύβου, η δυσχέρανση της πρόσβασης στο ΑΠΘ και η κατάργηση των – σωτήριων – λεωφορειολωρίδων. Ξέρω, θα μου πείτε απαιτεί θυσίες το μετρό. Θα τις αντέξει όμως αυτή η πόλη;