Το πρόβλημα της διαχείρησης απορριμμάτων
Πριν από πολύ-πολύ καιρό, και συγκεκριμένα πριν από 330 ολόκληρες ημέρες, διάστημα ικανό κατά τα φαινόμενα για να σβηστεί από τη μνήμη της αδηφάγου για επικαιρότητα κοινής γνώμης ακόμα και το πιο σημαντικό γεγονός, ένα ατύχημα είχε συμβεί στην περιοχή της πόλης μας. Ένα ατύχημα που πολλοί φρόντισαν να ξεχαστεί, τόσο αυτό, όσο και οι συνέπειές του, το συντομότερο δυνατόν.
Αναφερόμαστε στην πυρκαγιά στη χωματερή των Ταγαράδων, που σιγόκαιγε για περισσότερες από δύο βδομάδες στα μέσα του Ιουλίου του 2006, με επακόλουθο, εκτός της αέριας ρύπανσης, ανυπολόγιστη μόλυνση του υπεδάφους, με άγνωστες συνέπειες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία σε ακτίνα πολλών χιλιόμετρων από την περιοχή.
Μετά απ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα, λοιπόν, και παρά την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη λειτουργία τέτοιων πρωτόγονων και ανεξέλεγκτων χώρων απόθεσης απορριμμάτων, όλα συνεχίζονται σαν να μη συνέβη τίποτα, ενώ νέες ποσότητες υγρής λυματολάσπης ρίχνονται στη χωματερή χωρίς κανείς να γνωρίζει τις συνέπειες, ιδιαίτερα για τον υδροφόρο ορίζοντα. Μα μπορεί να γίνει κάτι; θα αναρωτηθείτε. Κι όμως, μπορεί.
Και τα νερά του Θερμαϊκού πριν από είκοσι χρόνια τα χάλια τους είχαν. Το χρώμα τους ήταν μονίμως καφέ, ενώ η μπόχα που απέπνεαν ήταν αφόρητη. Δημιουργήθηκε όμως η μονάδα χημικής επεξεργασίας λυμάτων και η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά. Το ίδιο πρέπει επιτέλους να κάνουμε και με τα στερεά απόβλητα. Χημική επεξεργασία. Και ανακύκλωση. Γίνεται σ’ όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Μήπως να συμμετείχαμε κι εμείς;
Κι αν η χημική επεξεργασία είναι ευθύνη της Πολιτείας, η ανακύκλωση είναι στο χέρι όλων μας. Ας συμμετέχουμε ενεργά. Ας μην πετούμε κοινά σκουπίδια στους κάδους που προορίζονται ειδικά για το σκοπό αυτό. Ας ενδιαφερθούμε και για την ανακύκλωση των παλιών ηλεκτρονικών συσκευών μας. Σύμφωνα με το νόμο, τα καταστήματα που μας τα πούλησαν έχουν υποχρέωση να τα δεχθούν προς ανακύκλωση. Το ίδιο και τις μπαταρίες, που επιβαρύνουν ιδιαίτερα το περιβάλλον. Αν πιέσουμε όλους τους αρμόδιους φορείς, δημόσιους και ιδιωτικούς, θα αναγκαστούν να ενδιαφερθούν. Στο χέρι μας είναι.
Αναφερόμαστε στην πυρκαγιά στη χωματερή των Ταγαράδων, που σιγόκαιγε για περισσότερες από δύο βδομάδες στα μέσα του Ιουλίου του 2006, με επακόλουθο, εκτός της αέριας ρύπανσης, ανυπολόγιστη μόλυνση του υπεδάφους, με άγνωστες συνέπειες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία σε ακτίνα πολλών χιλιόμετρων από την περιοχή.
Μετά απ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα, λοιπόν, και παρά την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη λειτουργία τέτοιων πρωτόγονων και ανεξέλεγκτων χώρων απόθεσης απορριμμάτων, όλα συνεχίζονται σαν να μη συνέβη τίποτα, ενώ νέες ποσότητες υγρής λυματολάσπης ρίχνονται στη χωματερή χωρίς κανείς να γνωρίζει τις συνέπειες, ιδιαίτερα για τον υδροφόρο ορίζοντα. Μα μπορεί να γίνει κάτι; θα αναρωτηθείτε. Κι όμως, μπορεί.
Και τα νερά του Θερμαϊκού πριν από είκοσι χρόνια τα χάλια τους είχαν. Το χρώμα τους ήταν μονίμως καφέ, ενώ η μπόχα που απέπνεαν ήταν αφόρητη. Δημιουργήθηκε όμως η μονάδα χημικής επεξεργασίας λυμάτων και η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά. Το ίδιο πρέπει επιτέλους να κάνουμε και με τα στερεά απόβλητα. Χημική επεξεργασία. Και ανακύκλωση. Γίνεται σ’ όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Μήπως να συμμετείχαμε κι εμείς;
Κι αν η χημική επεξεργασία είναι ευθύνη της Πολιτείας, η ανακύκλωση είναι στο χέρι όλων μας. Ας συμμετέχουμε ενεργά. Ας μην πετούμε κοινά σκουπίδια στους κάδους που προορίζονται ειδικά για το σκοπό αυτό. Ας ενδιαφερθούμε και για την ανακύκλωση των παλιών ηλεκτρονικών συσκευών μας. Σύμφωνα με το νόμο, τα καταστήματα που μας τα πούλησαν έχουν υποχρέωση να τα δεχθούν προς ανακύκλωση. Το ίδιο και τις μπαταρίες, που επιβαρύνουν ιδιαίτερα το περιβάλλον. Αν πιέσουμε όλους τους αρμόδιους φορείς, δημόσιους και ιδιωτικούς, θα αναγκαστούν να ενδιαφερθούν. Στο χέρι μας είναι.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home