Τουρισμός στη Θεσσαλονίκη: Ένα ανέκδοτο με τρεις λέξεις

Η είδηση της εβδομάδας: «Καμπάνες» ρίχνει η Τουριστική Αστυνομία Θεσσαλονίκης σε πολλούς καταστηματάρχες, λόγω του ότι έχουν αποκλειστικά ξενόγλωσσες πινακίδες. Κι εμείς που απορούσαμε γιατί στην ευχή δεν πάει καλά ο τουρισμός σ’ αυτή την πόλη…

Ο συντάκτης του πολύ ενδιαφέροντος www.travelblog.org, για παράδειγμα, μας στολίζει με χαρακτηρισμούς όπως «πόλη με φρικτή αρχιτεκτονική», «πάρα πολύ κίνηση» και «αγενείς κατοίκους». Μας απονέμει επίσης το βραβείο της «τεχνολογικά πιο υπανάπτυκτης πόλης» που έχει ποτέ επισκεφτεί (και δυστυχώς είναι ουκ ολίγες), εξαιτίας του ότι σε κανένα από τα πολυάριθμα ίντερνετ καφέ δεν προσφέρονταν ασύρματη σύνδεση, αλλά ούτε και του επιτράπηκε να συνδέσει τον φορητό του στο δίκτυο του καταστήματος. Αφού όμως δεν πρόσεξε τις ξενόγλωσσες πινακίδες τη σώσαμε την παρτίδα.

Φυσικά κάποιοι περήφανοι συμπολίτες μας τον έβαλαν στη θέση του αποστέλλοντας τα δέοντα σχόλια. Το καλύτερο ήταν ότι δεν μπορεί να εκφέρει ολοκληρωμένη άποψη για την πόλη, γιατί δεν έμεινε «ούτε ένα μήνα» (έμεινε μόλις δυο βδομάδες). Σωστό σχόλιο, γιατί ο μέσος τουρίστας τόσο κάθεται σ’ ένα μέρος: Ένα μήνα…

Κάποιος άλλος απάντησε στον πλανημένο αλλοδαπό ότι ναι μεν η Θεσσαλονίκη είναι πράγματι βρώμικη, μολυσμένη, με υπερβολική κίνηση, άθλιες συγκοινωνίες και άναρχη δόμηση, αλλά «όλα αυτά είναι λεπτομέρειες που τις συνηθίζει κανείς γρήγορα και στη συνέχεια δεν τις προσέχει καν». Μα, αυτό ακριβώς είναι το κακό. Ότι τις συνηθίζει…

Παντελώς τυχαίες «προσκρούσεις σε τζαμαρίες»

Πριν από αρκετά χρόνια η σύζυγος ενός αστυνομικού διευθυντή είχε «προσκρούσει σε μαχαίρι της κουζίνας». Τώρα τελευταία, εκεί στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, καθηγητές «προσκρούουν σε τζαμαρίες». Πρόκειται περί καθαρού ατυχήματος, αναμφίβολα. Καμία σχέση με τη διάθεση ετσιθελικής επιβολής των απόψεων ορισμένων φοιτητικών παρατάξεων…

Είναι επομένως απολύτως εύλογο γιατί οι ίδιες αυτές φοιτητικές παρατάξεις ενοχλούνται τόσο πολύ με την πιθανότητα αξιολόγησης των ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η οποία στο κάτω-κάτω προβλέπεται κι από τη συνθήκη της Μπολόνια. Ανησυχούν προφανώς μήπως αποκαλυφθεί ότι επιδιώκουν να μικραίνουν τα εξάμηνα όλο και περισσότερο (αισίως έχουν καταντήσει δίμηνα, και ο αγώνας καλά κρατεί για την περαιτέρω συρρίκνωση) και να δίνουν εξετάσεις επ’ αόριστον μέχρις ότου τελικά πετύχουν στα μαθήματα, περίπου με τον ίδιο τρόπο που θα πετύχαιναν στο λότο…