Η (καθυστερημένη) αποκατάσταση μιας αδικίας

Απόφαση-κόλαφο εξέδωσε την Τρίτη το Συμβούλιο της Επικρατείας, σχετικά με ένα θέμα λησμονημένο, που άφησε όμως τ’ αχνάρι του στο συλλογικό ασυνείδητο της εν συγχύσει κοινωνίας μας. Παράνομο ήταν, λέει, το πρόστιμο των 100 χιλιάδων ευρώ, που επέβαλε το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ) στο Mega για το φιλί των δυο αγοριών στο «Κλείσε μου τα μάτια» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Σύμφωνα με το ΣτΕ, με το φιλί γίνεται «η παρουσίαση μιας υπαρκτής κοινωνικής πραγματικότητας», πραγματικότητας η οποία «σχετίζεται με μια κοινωνική ομάδα, μεταξύ των πολλών, οι οποίες συνθέτουν μια ανοιχτή και σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, οι ερωτικές επιλογές της οποίας δεν αποδοκιμάζονται» από το Σύνταγμα. Δυστυχώς, η απόφαση αυτή δεν βλέπουμε να παίρνει την ίδια δημοσιότητα που είχε πάρει η στρεβλή και οπισθοδρομική εκείνη απόφαση του ΕΣΡ…

Ένα ωραίο μονοπώλιο

Το να κάτσει να μελετήσει κανείς ένα λογαριασμό της ΔΕΗ είναι πιο βαρετό κι απ’ το να παρακολουθήσει πειραματική ταινία του Κώστα Σφήκα, οι άνθρωποι όμως του Ινστιτούτου Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) το κατάφεραν, και τι ανακάλυψαν; Ότι η υπέρογκη αύξηση (67%) του παγίου χρεώθηκε 22 ολόκληρες ημέρες νωρίτερα απ’ ό,τι η ίδια η ΔΕΗ είχε ανακοινώσει (στις 8 Ιουλίου αντί της 1ης Αυγούστου), και ότι σε ορισμένους λογαριασμούς χρεώνουν την ίδια μέρα δυο φορές. Μια, δηλαδή, ως ημερομηνία λήξης του λογαριασμού και μια ως ημερομηνία έναρξης του επόμενου. Έξυπνο, ε; Στο κάτω-κάτω, μην πληρώνεις αν τολμάς…

Αυξήσεις, αυξήσεις, αυξήσεις

4,5% είναι η αύξηση στα δημοτικά τέλη που θα επιβάλλει το 2007 ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Ευτυχώς, όμως, έχουμε άοκνο προστάτη και φρουρό των συμφερόντων μας τον Νομάρχη μας, ο οποίος ύψωσε στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας και απαίτησε πάγωμα των δημοτικών τελών για δυο έτη. Είπαμε, με τα αποτελέσματα των τελευταίων Δημοτικών εκλογών, ο Ατσαλάκωτος μετατράπηκε σε Τσαλακωμένο, και βάλλεται πανταχόθεν.

Πολιτικοί... υποθαλάσσιου επιπέδου

Το υψηλό επίπεδο, το σθένος και η βαθύνοια των εγχώριων πολιτικών της πόλης μας έλαμψαν σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια κατά τη διαβούλευση που είχαν στις 23 Νοεμβρίου με τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά σχετικά με την υποθαλάσσια αρτηρία. Μπροστά σε έναν εμφανώς μελετημένο, συγκροτημένο και αποφασιστικό υπουργό της κυβέρνησης των Αθηνών, όλοι αυτοί που είχαν κάνει σημαία της προεκλογικής τους εκστρατείας την αντίθεση στην υποθαλάσσια δεν βρήκαν τίποτα συγκεκριμένο να αντιτάξουν, ψέλλισαν κάτι δικαιολογίες περί «ελλιπούς ενημέρωσης» και βούλιαξαν στα καθίσματά τους. Ο μόνος που στάθηκε στο ύψος των αντιρρήσεων του ξέρετε ποιος ήταν; Ο Νομάρχης Πανίκας. Ναι, αυτός που αντιτίθεται και στην αύξηση των δημοτικών τελών…


Ο Τάσος Κουράκης συλλέγει φωτο-
γραφίες και ντοκουμέντα για την
καταστροφή της υφαλοκρηπίδας του
Θερμαϊκού από την υποθαλάσσια

Ζήτω η ΔΟΕ, ζήτω η επανάσταση!

Ευτυχώς που υπάρχει και η ΔΟΕ, και κρατάει ψηλά τη σημαία της επανάστασης (μέχρι να καταφέρει να πάρει την πολυπόθητη αυξησούλα και να λουφάξει). Σε ανταρσία (!) καλεί τους δασκάλους, προκειμένου να μην εφαρμόσουν την εγκύκλιο του Υπουργείου για περικοπή των ημερών αργίας κατά δύο ημέρες τα Χριστούγεννα και (μέχρι) έξι το Πάσχα. Φυσικά, οι λόγοι που επικαλείται είναι «παιδαγωγικοί» (πάνω απ’ όλα). Οι δικές της αντιπροτάσεις προβλέπουν περιστολή των λεγόμενων «δευτερευόντων» μαθημάτων, που τυγχάνουν και τα πιο δημοφιλή στους μαθητές, και περικοπή των δραστηριοτήτων της ευέλικτης ζώνης, ό,τι καλύτερο είχε δηλαδή να παρουσιάσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα τα τελευταία χρόνια. Με άλλα λόγια, να βγει η χρονιά με «συνοπτικές διαδικασίες», κι όποιος θέλει σωστή παιδεία, ας πάει σε ιδιωτικό. Viva la revolucion!

Μια καθημερινή ιστορία νεοελληνικής τρέλας

Είναι τελικά εντυπωσιακό τι μπορεί να πάθει κανείς, όταν, έχοντας διαπράξει ανομολόγητα εγκλήματα, τρέχει για να διαφύγει από την αστυνομική του νέμεση. Πέφτει πάνω σε ζαρντινιέρες, τον πλακώνουν παρκαρισμένα παπάκια, ενώ δεν αποκλείεται, όσο απίθανο κι αν ακούγεται, να προσκρούσει και σε κλοτσιές και μπουνιές παρακείμενων πολιτών, οι οποίοι έκαναν προφανώς την καθημερινή τους γυμναστική κουνώντας χέρια-πόδια στον αέρα, όταν είδαν εμβρόντητοι έναν νεαρό να πέφτει πάνω τους και δεν πρόλαβαν να αποσυνδέσουν το κλοτσομπουνίδι απ’ τον αυτόματο πιλότο.

Τι σκέφτηκαν να κάνουν οι άνθρωποι – και πού έμπλεξαν τελικά…

Ως γνωστόν, η Ελλάς είναι μια σύγχρονη, ώριμη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Οι σύγχρονες ανθρωπιστικές αξίες βασιλεύουν παντού. Παντού; Όχι. Κάποιοι δαιμόνιοι ανακάλυψαν ένα μικρό και άγνωστο χωριό κάπου στην Εύβοια, όπου ο ρατσισμός (άκουσον, άκουσον), ο σεξισμός (τσκ, τσκ, τσκ) και η ξενοφοβία (η ποια;;) κυριαρχούν ακόμα. Ναύλωσαν λοιπόν δυο λεωφορεία και πήγαν να διαμαρτυρηθούν επί τόπου, καθότι ανεπίτρεπτο να υπάρχει τέτοια «μαύρη τρύπα» στο χάρτη της ωραίας Ελλάδας μας. Οι ντόπιοι, όμως, τους περιέλαβαν στα κλοτσίδια και τα μπουνίδια, κι ακόμη τρέχουν. Όμορφες σκηνές.

…και ολίγον Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Στην όλη συζήτηση για την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική επαρχία εισήλθε δυναμικά ως σφήνα και η ταινία του Κίμωνα Τσακίρη «Οι Γαμπροί», που προβλήθηκε στα πλαίσια του 47ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια πανέξυπνη και ξεκαρδιστική αφήγηση του ταξιδιού στη Ρωσία αντιπροσωπείας ανδρών από τη Ζαχάρω Ηλείας με επικεφαλής τον δήμαρχο, προς ανεύρεση… νυφών. Ο κ. Τσακίρης «ξεμπροστιάζει» με τρόπο άλλη μια «μαύρη τρύπα» στον ελληνικό χάρτη. Βρε, λέτε να υπάρχουν κι άλλες;

Την ίδια ώρα, ο Κωστάκης…

…εξέδραμε μακάριος εις την Αλβιόνα. Ναι, στον πρωθυπουργό της ένδοξης τούτης χώρας αναφερόμαστε, ο οποίος σε ομιλία που πραγματοποίησε στο London School of Economics, με ύφος ανάλαφρο και πλούτο χειρονομιών (προκειμένου να καλύπτει τα λεξιλογικά κενά από τα επιπέδου lower αγγλικά του), εξήγησε στο αλλοδαπό κοινό, αυτό που δεν επιθυμεί να ομολογήσει στο εγχώριο, γιατί δηλαδή δεν προχωρά στις μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος έχει πολλάκις εξαγγείλει. «Άι γουόντ δε μάξιμουμ κονσένσους», ανέφερε με το σχετικό μειδίαμα, χωρίς να επεξηγήσει για το αν γνωρίζει κάποιους τρόπους για την επίτευξη του «κονσένσους» αυτού, άλλους από την κατ’ οίκον κατανάλωση dvd και μπιφτεκιών …

Οι τρεις λαγνείες ενός τσαλακωμένου δημάρχου

1. Εργολαγνεία

Το μεγαλύτερο πάθος του. Ο Τσαλακωμένος είναι πολύ περήφανος για τις 42 εργολλλαβίες (έτσι το προφέρει) που έχει εγκαταστήσει σε στρατηγικά επιλεγμένα σημεία της πόλης, έτσι ώστε να γίνεται ποδήλατο η ζωή όσο το δυνατόν περισσότερων κατοίκων. Από τις αναπλάσεις (ο Θεός να τις κάνει) μνημείων (Λευκός Πύργος, Ροτόντα) μέχρι τα θεματικά - βρακί δεν έχει ο κώλος μας - πάρκα (βλέπε παραλία), η εργολαγνεία του είναι τόσο ασυγκράτητη, ώστε τα έργα να τραβούν σε χρόνο… κυκλώπειων διαστάσεων (από ένα έτος και πάνω το… παρτέρι), η σήμανση να λάμπει δια της απουσίας της, τρύπες να χάσκουν ορθάνοιχτες, εργοτάξια να δουλεύουν δίχως σήμανση, γερανοί και κομπρεσέρ να λειτουργούν ελεύθερα στα πεζοδρόμια, κι όποιον πάρει ο χάρος. Οι συγκεντρώσεις των επιβλαβών αιωρούμενων σωματιδίων εκτοξεύονται στα ύψη, τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους ασφυκτικά, εργοτάξιο μετρό από δω, πάρκινγκ από κει, ν’ αρχίσει και η υποθαλάσσια θά ’ρθει να δέσει το γλύκο. Αυτές τις μέρες είναι η Βασιλίσσης Όλγας που έχει πέσει θύμα του αλλόκοτου αυτού βίτσιου. Λόγω ανάπλασης πεζοδρομίων η προσπέλαση δεν συνίσταται παρά μόνο σε τολμηρούς μύστες των… extreme sports.

2. Μνημειολαγνεία

Το δεύτερο πάθος του Τσαλακωμένου. Παρατηρήστε οποιοδήποτε παρκάκι, παρτέρι, ή νησίδα πρασίνου, οσοδήποτε μικροσκοπική κι αν είναι. Δεν έχει αφήσει ο Δήμαρχος Βασίλης ούτε εκατοστό πρασίνου χωρίς να το «αξιοποιήσει» για να εγκαταστήσει κάποιο μνημείο ή ανδριάντα. Πόντιοι από την Τραπεζούντα (δις), Κρήτες Μακεδονομάχοι, γυναίκες της Πίνδου («ξαφνιάσματα της φύσης»), ένδοξοι αρχαίοι ημών πρόγονοι, έχουν όλοι την τιμητική τους, πάντα εις βάρος του πρασίνου, του οποίου η αξία προφανώς δεν μπορεί παρά να υποχωρεί υπό το βάρος των αναμνήσεων από την ένδοξη Ιστορία των προγόνων μας… Και νά ’ταν και τίποτα αγάλματα της προκοπής, θα λέγαμε ας πάει το παλιοπάρτερο…

3. Ναολαγνεία

Δεν γνωρίζουμε ποιος ακριβώς είναι υπεύθυνος γι’ αυτό, η ουσία πάντως είναι πως όποιο οικόπεδο ξεφύγει παρ’ ελπίδα από την οικοδόμηση, το καβαντζώνει η Εκκλησία (με ποιες διαδικασίες, αλήθεια;), για να οικοδομήσει ναό. Κι ενώ ζούμε στην πόλη με τις ομορφότερες βυζαντινές εκκλησίες, οι οποίες μάλιστα έχουν ανακηρυχθεί από την Unesco σε μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού (πόσοι αλήθεια το γνωρίζουν αυτό;), πάνε και χτίζουν οι ανιστόρητοι κάτι τεράστιους μονοκόμματους όγκους, τους οποίους μάλιστα αφήνουν και ανολοκλήρωτους, χρόνια ολόκληρα σκέτο τσιμέντο. Ενδεικτικά επιλέγουμε: Άγιος Παντελεήμονας στην Ανδριανουπόλεως, πριν από το Στρατόπεδο Νταλίπη (αυτός προφανώς δεν θα τελειώσει ποτέ), Άγιος Φώτιος, απέναντι από το Ποσειδώνειο (εκεί μάλιστα ζητούν και τον οβολό μας «δια την αποπεράτωση του ναού»), Τριών Ιεραρχών στη Νέα Ελβετία, ενώ πρόσφατα πληροφορηθήκαμε πως ο Δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να παραχωρήσει (ναι, δωρεάν!) οικόπεδο 677 τ.μ. στην οδό Πλαστήρα για την ανέγερση νέου - άκρως απαραίτητου - ναού. Όποιος ζει σε μια πόλη-κόλαση, δεν μπορεί παρά να προσεύχεται για έναν επουράνιο παράδεισο…

Επαναστατική πρόταση της «Κοινής Λογικής» για το πανεπιστημιακό άσυλο

Αγαπητοί αναγνώστες,

όπως όλοι γνωρίζουμε, το Πολυτεχνείο ζει! Κι επειδή προβλέπεται ν’ ανάψει και πάλι αυτές τις μέρες ο γνωστός καβγάς περί ασύλου, ρίχνουμε σήμερα στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου μια ιστορικής σημασίας πρόταση, που θα μας βγάλει, ως κοινωνία, μια και καλή από το αδιέξοδο: Ούτε κατάργηση, ούτε διατήρηση του ασύλου. Επέκταση τώρα!

Ναι, καλά διαβάσατε. Επέκταση του ασύλου, ώστε να προστατεύει, πέραν της ακαδημαϊκής, και άλλες θεμελιώδεις ελευθερίες μας. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι δεν υπάρχουν και άλλες σημαντικότατες ελευθερίες, συνταγματικά κατοχυρωμένες, οι οποίες να χρίζουν προστασίας. Γιατί, δηλαδή, μόνο η ακαδημαϊκή ελευθερία μετράει; Οι υπόλοιπες ελευθερίες στο πηγάδι κατούρησαν;

Επέκταση του ασύλου στα γήπεδα

Επέκταση κατ΄αρχήν του ασύλου στα γήπεδα, για την καλύτερη προστασία της ελευθερίας της λατρείας του ΠΑΟΚ, του Άρη και των λοιπών θεοτήτων. Με το υπάρχον σύστημα, η αστυνομία είτε περιορίζεται σε διακοσμητικό ρόλο θεατή των γεγονότων (βλέπε Λάρισα), με αποτέλεσμα τον εξευτελισμό της, είτε αναγκάζεται να επέμβει με βίαια κατασταλτικά μέσα, με αμφίβολο όμως αποτέλεσμα, εκτός από τον στιγματισμό της ως κοινωνικά ανάλγητης. Δεν είναι λοιπόν καλύτερα να κρατηθεί η Αστυνομία μακριά από τα γήπεδα και να μετατοπιστεί η ευθύνη τήρησης της τάξης στις ίδιες τις ομάδες και τους συνδέσμους οπαδών τους, μπας και αποφασίσουν μερικοί να φιλοτιμηθούν και να συμπεριφερθούν πιο υπεύθυνα;

Άσυλο σε αεροδρόμια και σταθμούς

Επέκταση επίσης του ασύλου σε αεροδρόμια και σταθμούς τρένων και λεωφορείων, προκειμένου να προστατευθεί το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης. Όχι στην αστυνομοκρατία του τύπου «ποιος είναι ο λόγος της επίσκεψής σας στη χώρα μας» και των νέων διαβατηρίων με ενσωματωμένο τσιπάκι με σωματομετρικά δεδομένα. Τώρα μάλιστα με τα νέα αντιτρομοκρατικά μέτρα στα αεροδρόμια, έτσι και βρουν πάνω σου ένα μπουκαλάκι νερό (μέχρι 100ml επιτρέπονται, στα 150 καίγεσαι), υποχρεούσαι ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι μέλος της Αλ Κάιντα, αλλιώς δεν πετάς. Λάδια-ξίδια απαγορεύονται διά ροπάλου. Κατά τον τρόπο αυτό όμως, δεν παρεμποδίζεται η ελεύθερη διακίνηση; Ε, αντιδημοκρατικό δεν είναι;

Άσυλο στους δρόμους!

Να επεκταθεί, τέλος, το άσυλο και στους δρόμους. Όχι άλλες κλήσεις, δεν αντέχουμε άλλο! Το να σου βάζουν χέρι στο πολυαγαπημένο σου αυτοκίνητο και να σου παίρνουν τις πινακίδες είναι δηλαδή δημοκρατικό, ενώ το να σε συλλαμβάνουν ενώ πετάς βόμβες μολότοφ δεν είναι; Μην τρελαθούμε εντελώς!

Ώριμα άτομα είμαστε, μπορούμε να ρυθμίσουμε μόνοι μας τη συμπεριφορά μας στους δρόμους. Δε χρειαζόμαστε κανένα μπαμπούλα να μας υπαγορεύει πόσο θα τρέχουμε, αν θα βάζουμε ζώνη ή κράνος και πού θα παρκάρουμε. Αυτά όλα είναι θεμελιώδεις μας ελευθερίες. Σωστά;

Κι αν όλ’ αυτά σας φαίνονται ακραία, λάβετε υπόψη σας και το εξής: Με τόσα που παίρνουν το μήνα οι αστυνομικοί, καμία όρεξη δεν έχουν να τρέχουν και να ιδροκοπούν σε πανεπιστήμια, γήπεδα και εθνικές οδούς. Δεν είναι λοιπόν καλύτερο να κάθονται αραχτοί στα γραφειάκια τους όπως τόσοι και τόσοι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι; Θα μας λείψουν, λέτε;

Εμπρός για μια ώριμη κοινωνία της αυτορύθμισης!
(Τόσο ώριμη όσο και η πανεπιστημιακή κοινότητα που διαχειρίζεται τόσο άψογα το άσυλο εδώ και 22 χρόνια...)

Υποκρισία Νο 1

Μια οικογένεια, ενώ απολαμβάνει αμέριμνη τις διακοπές της στην Κέρκυρα, χάνει τα δυο της παιδιά, με τον πλέον αδόκητο τρόπο, από δηλητηρίαση την ώρα που κοιμούνται. Μια πραγματική τραγωδία. Θα περίμενε κανείς να χαλάσουν τον κόσμο τα κανάλια. Αντ’ αυτού, το καλύπτουν με καινοφανή – συγκριτικά με τα δικά τους δεδομένα - ψυχραιμία. Μια ένοχη σιωπή επικρατεί και στις κρατικές αρχές. Γιατί; Γιατί οι τουρίστες ήταν «αλλοδαποί» και δεν πρέπει να πληγεί το «πρόσωπο του ελληνικού τουρισμού». Το καλό της τσέπης μας, με λίγα λόγια, πάνω από την ανθρωπιά. Δεν είναι υποκρισία;

Υποκρισία Νο2

Στην Εύβοια, μια μαθήτρια καταγγέλλει ότι συμμαθητές της τη βίασαν. Ενώ η καταγγελία ερευνάται, η κοπέλα και η μητέρα της δέχονται απειλές και ασφυκτικές πιέσεις από κατοίκους της περιοχής να εγκαταλείψουν την Εύβοια. Ολόκληρη η τοπική κοινωνία στρέφεται σε βάρος της. Έτσι, το θύμα μετατρέπεται σε θύτη. Λεπτομέρεια: Η κοπέλα κατάγεται από τη Βουλγαρία…

Υποκρισία Νο3

Έτερο παράδειγμα της φοβερής μας υποκρισίας: Όταν ακούμε για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας, συνοφρυωνόμαστε και τα ρίχνουμε στις πολυεθνικές εταιρείες και τις ΗΠΑ, που δεν υπέγραψαν τη συνθήκη του Κιότο. Την ίδια ώρα, στην Πτολεμαΐδα, το διαρκές έγκλημα συνεχίζεται, με τους επιβλαβέστατους για την υγεία των κατοίκων λιγνιτικούς σταθμούς της ΔΕΗ να επιβαρύνουν καθημερινά το περιβάλλον με διοξείδιο του άνθρακα και άλλα δηλητήρια, χάριν του «εθνικού συμφέροντος» και για να μην πληγούν θέσεις εργασίας, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει να επιτρέψει τη λειτουργία κι άλλων λιγνιτικών σταθμών παραγωγής ρεύματος, ιδιωτικών αυτή τη φορά.

Στη δε Ολυμπιάδα Χαλκιδικής, τα τοξικά απόβλητα απειλούν πλέον όχι μόνο την περιοχή, αλλά ολόκληρο το βόρειο Αιγαίο. Όταν όμως πρωτοάνοιξε το μεταλλείο χρυσού, έκαναν πάρτι οι ντόπιοι για τις νέες θέσεις εργασίας και ποσώς τους ενδιέφεραν οι προειδοποιήσεις των οικολογικών οργανώσεων.

Υποκρισία Νο4

Μετά από τόση υποκρισία γύρω του, φυσικό είναι κι ο τσαλακωμένος δημαρχάκος μας να το παίζει τρελίτσα. Δημοψήφισμα μάς προανήγγειλε οψίμως προεκλογικά για την υποθαλάσσια, και την ίδια μέρα που συνεδρίαζε το δημοτικό συμβούλιο και ο Τσαλακωμένος αγέρωχος μας εξηγούσε τα καλά του δημοψηφίσματος, ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ υπέγραφε στην Αθήνα τη σύμβαση, ερήμην (;) όλων των τοπικών αρχών, κάνοντας μάλιστα και δηλώσεις του στιλ «δεν θα μας κάνουν ό,τι θέλουν οι Θεσσαλονικείς». Μια πραγματική κωμωδία. Ή μήπως ιλαροτραγωδία; Το έργο ξεκινά το Μάρτιο του 2007 και σ’ όποιον αρέσει. Ελλάς το μεγαλείο σου…