Βία στα γήπεδα: Ένας μύθος αποκαλύπτεται

Εν ονόματι αυτού του άκρως νεφελώδους ιδεολογήματος, της «βίας στα γήπεδα» δηλαδή, πέρασε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ένα καινοφανές νομοθέτημα, σύμφωνα με το οποίο όποιος διαπράττει εγκλήματα που σχετίζονται με αθλητικούς αγώνες ή διεξάγονται σε αθλητικούς χώρους, προφυλακίζεται υποχρεωτικά, η δε ποινή του δεν είναι εξαγοράσιμη. Τι να πρωτοπεί κανείς; Ότι η υποχρεωτική προφυλάκιση θυμίζει στρατιωτικά καθεστώτα και αγγίζει τα όρια της αντισυνταγματικότητας; Ότι μπορείς με μια απλή μαρτυρία αστυνομικού να βρεθείς χωρίς να το καταλάβεις στη φυλακή; Ή μήπως ότι όλο αυτό το μόρφωμα που ονομάζεται «βία στα γήπεδα» είναι τελείως αφηρημένο, ακαθόριστο, και έχει βλακωδώς αναχθεί σε ταμπού άνευ ουσιαστικού περιεχομένου;

Θα αναρωτηθεί κανείς πώς τολμώ να τα λέω αυτά σήμερα, που θρηνήσαμε ένα νεκρό σε επεισόδια μεταξύ χούλιγκανς. Μα, ακριβώς αυτό είναι το ζήτημα: Ότι οι χούλιγκανς αυτοί ουδεμία σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα, τα επεισόδια έγιναν ώρες πριν από έναν άκρως ελάσσονα αγώνα μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, στον προημιτελικό γύρο του κυπέλλου στο βόλεϊ γυναικών (!), η δε βία αυτή φυσικά και δεν οφείλεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο, τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζομαι ευθαρσώς εγώ. Προσπαθούν να μας κάνουν να χάσουμε το δάσος και να κοιτάμε σαν χαζοί το δέντρο. Να κουκουλώσουν τα πραγματικά αίτια και να μας κρατούν απασχολημένους με τις τελείως επιφανειακές αφορμές. Απαγόρευσαν όλες τις αθλητικούς αγώνες γι’ αυτό το Σαββατοκύριακο, μέχρι και του πινγκ-πονγκ και του μπάντμινγκτον. Υπέροχα! Αφού η βία οφείλεται στον αθλητισμό, ας εξαλείψουμε τον αθλητισμό. Φυσικά και δεν είναι έτσι. Τα αίτια της βίας είναι αμιγώς κοινωνικά. Αν δεν εκδηλωθούν σε αθλητικές εκδηλώσεις, θα αναζητήσουν αλλού βαλβίδες εκτόνωσης. Και ίσως αυτό να είναι που ενοχλεί.

Πρέπει πάντως να δεχτούμε ότι ένα ποσοστό εγκληματικής συμπεριφοράς θα απαντάται πάντοτε σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Το θέμα είναι να το κρατούμε χαμηλό. Κι αυτό δεν πετυχαίνεται με αυστηρότερους νόμους και κατασταλτικές πολιτικές. Δεν μπορείς να συγκρατήσεις το καπάκι σε μια χύτρα που βράζει, όση δύναμη κι αν βάλεις. Πετυχαίνεται με οικογενειακή γαλούχηση, παιδεία, οικονομική ανάπτυξη, σωστή γενικά κοινωνική λειτουργία. Αν όμως δεν θέλουμε να ασχοληθούμε μ’ αυτά, πάντα θα βολεύει να κατασκευάζουμε ένα ταμπού, έναν αόριστο και ιρασιοναλιστικό δαίμονα όπως η «βία στα γήπεδα» (αλήθεια, πόσα πραγματικά περιστατικά αληθινής βίας σε γήπεδο μπορεί να ονομάσει κανείς;). Έτσι θα καταφέρνουμε να περνούμε και ύποπτα νομοθετήματα σαν αυτόν τον αθλητικό νόμο του Ορφανού. Σήμερα για την καταπολέμηση της «βίας στα γήπεδα» και την τρομοκρατία (άλλου φοβερό ταμπού κι αυτό), αύριο ποιος ξέρει για ποια αφορμή. Πάνω απ’ όλα η ασφάλεια…

Είμαι γάιδαρος!

Πληθαίνουν τα κρούσματα οδηγών που, πηγαίνοντας να ξεπαρκάρουν το αυτοκίνητό τους από κάποιο σημείο του Κέντρου, ανακαλύπτουν κολλημένο στο παρμπρίζ τους ένα αυτοκόλλητο με έναν συμπαθέστατο… γαϊδαράκο και τις λέξεις: «Είμαι γάιδαρος! Παρκάρω όπου γουστάρω». Πρόκειται για μια πρωτοβουλία συμπολιτών μας με την επωνυμία “Streetpanthers”, οι οποίοι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των πεζών και αντιδρούν με τον τρόπο αυτό στα προκλητικά παράνομα παρκαρισμένα οχήματα, που παρεμποδίζουν τη διέλευση των πεζών. Διαθέτουν και ιστολόγιο, στη διεύθυνση streetpanthers.blogspot.com.

Η στήλη, από την πλευρά της, δηλώνει ότι στηρίζει κάθε προσπάθεια ακτιβισμού και οργάνωσης κινημάτων «από τα κάτω», ακόμα κι όταν είναι τόσο κοντόφθαλμα, που να αρνούνται να αναγνωρίσουν τους βαθύτερους μηχανισμούς που οδηγούν νομοτελειακά και τον πλέον υπεύθυνο πολίτη στην παρανομία.

Πρόσφατα επίσης συστάθηκε το σωματείο «Ένωση για τα Δικαιώματα των Πεζών». Σκοπός του, όχι μόνο η προάσπιση των δικαιωμάτων των πεζών, αλλά και η υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων. Τις αναμένουμε με ενδιαφέρον.

Νέος ΚΟΚ: Περισσότερη καταστολή, περισσότερο χρήμα στις τσέπες τους

Τίθεται από τις 3 Ιουνίου σε ισχύ και ο νέος ΚΟΚ με το αναθεωρημένο «πόιντ σίστεμ», υπό την οργουελική ονομασία «Σύστημα Ελέγχου Συμπεριφοράς Οδηγών». Όποιος παραβιάσει Στοπ, ή δεν παραχωρήσει προτεραιότητα, τιμωρείται με πρόστιμο 700 ευρώ. Αν το ξανακάνει δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα χρόνο, του αφαιρείται το δίπλωμα για έξι μήνες, και πρέπει να ξανακάνει μαθήματα για το πάρει πίσω (χρυσές δουλειές για τις σχολές οδηγών). Άλλα 700 ευρώ θα μας κοστίζει επίσης μία αντικανονική προσπέραση. 350 ευρώ κοστολογείται η μη χρήση ζώνης ασφαλείας ή κράνους (σημειώνεται ότι ο νέος ΚΟΚ καθιερώνει την ατομική ευθύνη για τη χρήση της ζώνης), 350 ευρώ η παραβίαση ορίου ταχύτητας, και άλλα 200 η μη χρήση φώτων σε σήραγγες (!). Φυσικά, το πού θα οδηγήσουν μακροπρόθεσμα οι νέες, αυστηρότερες ποινές, δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Πολύ απλά στη μη εφαρμογή των νόμων. Γιατί, στο κάτω-κάτω, ένας αφηρημένος άνθρωπος μπορεί ανά πάσα στιγμή να κάνει ένα λάθος και να περάσει ένα κόκκινο φανάρι. Τι σημαίνει αυτό; Πως θα του κόψουν πρόστιμο 700 ευρώ; Δεν το νομίζω. Πολύ αποτελεσματικότερο θα ήταν να κάνουν ένα σέρβις σ’ όλα τα φανάρια, να αντικαταστήσουν όλες τις καμένες ή τις αδύναμες λάμπες και να αποκαταστήσουν την άνετη ορατότητα των φαναριών, τα οποία συχνά κρύβονται από δέντρα, διαφημιστικές πινακίδες και άλλα εμπόδια. Όσο για τα όρια ταχύτητας, δε νομίζω να υπάρχει οδηγός που να μην τα αντιλαμβάνεται καθαρά σαν ένα κόλπο για να ξαφρίζουν την τσέπη του. Τα περισσότερα είναι τελείως εξωπραγματικά, φτιαγμένα θαρρείς ειδικά για να σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην παραβίασή τους. Δύσκολοι καιροί για οδηγούς…

Μαζική συγκοινωνία ώρα μηδέν

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση με τα αστικά λεωφορεία παραμένει απελπιστική. Στάσεις ανεπαρκώς σημασμένες, καθυστερήσεις, πλήρης έλλειψη πληροφοριών για το πότε προβλέπεται να περάσει το επόμενο όχημα, ασφυκτικός συνωστισμός κατά τις ώρες αιχμής, λεωφορειολωρίδες που παραβιάζονται ολοένα και περισσότερο.

Και καθώς η ποιότητα ζωής στο Κέντρο πέφτει όσο το κυκλοφοριακό χάος αυξάνεται, όλο και περισσότεροι Θεσσαλονικείς επιλέγουν να μετακομίσουν στα προάστια. Μια δεύτερη Θεσσαλονίκη δημιουργείται με ραγδαίους ρυθμούς, τόσο ανατολικά (από τον Άγιο Ιωάννη και τα Κωνσταντινουπολίτικα, μέχρι το Πλαγιάρι και την Περαία), όσο και δυτικά (από το Κορδελιό μέχρι το Ωραιόκαστρο), και κανείς από τους λεγόμενους «αρμόδιους» δε μοιάζει να απασχολείται με το ζήτημα της, συχνότατα υποχρεωτικής, μετακίνησης όλων αυτών των ανθρώπων προς το Κέντρο. Η εξυπηρέτηση από τον ΟΑΣΘ είναι ανεπαρκέστατη, το δε μετρό (από Σταυρούπολη έως Καλαμαριά, εννοείται) δεν διακρίνεται στον ορατό ορίζοντα. Η χρήση του Ι.Χ. υπό αυτές τις άθλιες συνθήκες μοιάζει νομοτελειακή. Παραδινόμαστε στο χάος (;)…

Ε, όχι και αντάρτικο πόλεων!

Έχουμε εκφραστεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν εναντίον ενός συντηρητικού και φοβικού τρόπου σκέψης, ο οποίος αδυνατεί να αναγνωρίσει την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια και γνωρίζει μόνο το δρόμο της στείρας άρνησης και της αντίδρασης. Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι τις προκλητικές και ανιστόρητες δηλώσεις Πολύδωρα, που ταυτίζει τις κινητοποιήσεις των φοιτητών με… «πολιτική βία» και «αντάρτικο πόλεων», καθώς και την εκστρατεία κατασυκοφάντησης αυτού του νεανικού κινήματος από τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, η απόσταση είναι μεγάλη. Όλοι μας, ανεξαρτήτως άποψης για το νόμο-πλαίσιο και για τις καταλήψεις, οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που συλλαμβάνονται, γίνονται αποδέκτες της κρατικής βίας, και κατηγορούνται και για… «σύσταση συμμορίας» από πάνω. Παιδιά, είμαστε μαζί σας!

Αποκτήσαμε και γενίτσαρους

Την ίδια ώρα, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος εμφορείται από άλλου τύπου ανησυχίες. Προσεύχεται, λέει, στο Θεό, για να σώσει την ελληνική κοινωνία από τους «γενίτσαρους» που υποστηρίζουν αυτό το, διάσημο πλέον, βιβλίο Ιστορίας της έκτης Δημοτικού. Κι άντε, ο Θεός μας σώζει από τους «γενίτσαρους» (άλλα προβλήματα δεν είχαμε). Από τούτον τον Αρχιεπίσκοπο ποιος θα μας σώσει;

Πέσ' τα, μεγάλε!

Τι αέρα αναπνέουμε σ’ αυτή την πόλη;

Εμείς, αν ο μη γένοιτο πιστεύαμε ότι η προσευχή βοηθάει, θα προσευχόμασταν να πέσουν κάπως τα επίπεδα των ατμοσφαιρικών ρύπων στη Θεσσαλονίκη. Όπως αναφέρεται στον δημοτικό ιστότοπο www.envdimosthes.gr, στα 160μg/m³ έφτασε η μέγιστη ωριαία μέση τιμή των αιωρούμενων σωματιδίων ΡΜ10 στο κέντρο της πόλης την προηγούμενη Παρασκευή. Η οριακή ημερήσια μέση τιμή που έχει ορίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την προστασία της ανθρώπινης υγείας είναι τα 50μg/m³. Μιλάμε για μικροσκοπικά σωματίδια που επικάθονται στους πνεύμονες με την εισπνοή και είναι ικανά να σας στείλουν στα θυμαράκια πολύ πριν την ώρα σας. Ευαισθητοποιηθείτε, πριν να είναι αργά!

Η δικαστική επίλυση του κυκλοφοριακού

Εισαγγελικό έλεγχο ζητά ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, για όλες τις κλήσεις παράνομου παρκαρίσματος που σβήνονται εκ των υστέρων. Μην τυχόν και ξεγλιστρήσει από τη λυπητερή κανένας «γνωστός γνωστού». Εμ, βέβαια, έτσι είναι. Όταν κάθε πρωί παρκάρει την αμαξάρα του δωρεάν ο Κύριος Εισαγγελέας στο υπόγειο, κυριλέ πάρκινγκ του δικαστικού μεγάρου, φυσικό είναι μετά να δυσανασχετεί με όλα αυτά τα αυτοκίνητα που βλέπει παρκαρισμένα γύρω του. «Ψωμί θέλει ο λαός; Μα, γιατί, δεν του αρέσει η τούρτα;»

Πάρ' τους τις πινακίδες όλους!

Ταγαράδες Update: Ούτε η Νομαρχία είναι αρμόδια!

Γράφαμε χθες για όλα τα "συναρμόδια" υπουργεία και πόσο ανεύθυνα αποδείχθηκαν τελικά. Και, προσέξτε, το άκρον άωτον της ανευθυνότητας είναι αυτή που την παραδέχεσαι κι εσύ ο ίδιος. Έτσι, όλα τα υπουργεία έσπευσαν, το ένα μετά το άλλο, να βγάλουν την ουρίτσα τους από τη φωτιά. Το μπαλάκι έπεφτε, δια της μεταβατικής ιδιότητος, στη Νομαρχία. Αυτή "έδειχναν" τα υπουργεία ως αρμόδια. Πριν, λοιπόν, περάσουν δυο μέρες, έστειλε επιστολή η Νομαρχία Θεσσαλονίκης στην εφημερίδα "Μακεδονία" (2/3/07), η οποία κάλυπτε το θέμα, στην οποία αναφέρεται ότι "η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης δεν έχει ουδεμία αρμοδιότητα και καμία ευθύνη επί της λειτουργίας της χωματερής". Μετά τα υπουργεία, λοιπόν, και η Νομαρχία σπεύδει να ενταχτεί στον τιμητικό κύκλο των αναρμόδιων. Τα συγχαρητήριά μας.
Είναι όμως πραγματικά τραγικό να συντηρούμε έναν τόσο τεράστιο κρατικό μηχανισμό, να μας πουλάνε μούρη, επικαλούμενοι μάλιστα την ψήφο μας, όλοι αυτοί οι υπουργοί-νομάρχες-δήμαρχοι και το κακό συναπάντημα, λουσάτοι και περισπούδαστοι με τις λιμουζίνες τους, και τελικά κανείς τους να μην είναι υπεύθυνος για τίποτα! Έλεος!

Η ποινικοποίηση του κυκλοφοριακού

Σε ποντικοπαγίδα έχει εξελιχτεί για τους οδηγούς το κέντρο της πόλης, αλλά και η Βασιλίσσης Όλγας. Σαν τα ποντίκια περιφέρονται γύρω-γύρω τα αυτοκίνητα σε αναζήτηση μιας θέσης παρκαρίσματος ή προσωρινής στάθμευσης, κι από πίσω η νεόκοπη Δημοτική Αστυνομία, με κάτι παπάκια που δεν τα πιάνει το μάτι, να πλησιάζει το υποψήφιο θύμα, σαν γάτα, από πίσω, πατώντας ξαφνικά εκείνη την στριγκιά σειρήνα, κι αλίμονο σ’ όποιον δεν βάλει μπρος τη μηχανή και δεν γίνει καπνός σε χρόνο dt.

Η κατάσταση είναι άκρως παράλογη, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε μια πόλη που δεν διαθέτει ούτε χώρους στάθμευσης, ούτε αξιόπιστα μέσα μαζικής μεταφοράς, η χρήση του γιωταχί είναι νομοτελειακή και αναπόφευκτη. Και θα διαιωνίζεται, ό,τι πρόστιμα και να βάλει ο Δήμος, αν δεν αρθούν τα αίτιά της.

Φαίνεται όμως ότι βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα νέο σύμπτωμα παραλογισμού και εθελοτυφλίας της κοινωνίας μας: Επειδή αδυνατούμε να άρουμε τις αιτίες που προκαλούν τα προβλήματά μας, ποινικοποιούμε τα αποτελέσματά τους.

Κυκλοφοριακό πρόβλημα; Πρόστιμα στους οδηγούς (αντί για δημιουργία πάρκινγκ και αξιόπιστου δικτύου μαζικών μεταφορών). Πρόβλημα οδικής ασφάλειας; Ξανά μανά πρόστιμα στους οδηγούς (αντί για καλλιέργεια σωστής οδικής παιδείας και κατασκευή ασφαλέστερων δρόμων). Πρόβλημα βίας στα γήπεδα; Μπουζούριασμα των ταραξιών (αντί για μέτρα στήριξης των νέων που περιθωριοποιούνται). Πρόβλημα διαφθοράς; Νέος, αυστηρότερος νόμος αντιμετώπισης των παραβατών (αντί για δομικές αλλαγές στο σύστημα συναλλαγών του Δημοσίου). Αν αποτελούσαν οι αυστηρότερες ποινές σωτηρία, τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες που εφαρμόζουν συχνά-πυκνά τη θανατική ποινή, θα έπρεπε να υπάρχει μηδενική εγκληματικότητα. Κι όμως, συμβαίνει το αντίθετο…

Ταγαράδες: Όλοι αναρμόδιοι (όπως πάντα)

Και παρότι ως κοινωνία έχουμε σπεσιαλιτέ στο να ανακαλύπτουμε αποδιοπομπαίους τράγους, αν ψάξει κανείς για ουσιαστικούς αρμόδιους και υπεύθυνους θα απογοητευτεί. Προσέξτε τι έχει γίνει με τις επιπτώσεις της καταστροφικής φωτιάς του περασμένου καλοκαιριού στη χωματερή των Ταγαράδων: Σε σχετική επερώτηση στη Βουλή, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ δηλώνει αναρμόδιο. Το υπουργείο Υγείας ποιεί τη νήσσα. Το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης παραπέμπει στο υπουργείο Εσωτερικών. Το υπουργείο Εσωτερικών παραπέμπει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης παραπέμπει στη Νομαρχία. Οπότε συνάγουμε το συμπέρασμα ότι όλα τα υπουργεία με τους λουσάτους υπουργούς που φουσκώνουν σαν τις γαλοπούλες απ’ το καμάρι, είναι αναρμόδια! Πίσσα και πούπουλα…