Hello, is anybody out there?

Το blog αυτό δημιουργήθηκε με αφορμή την ομώνυμη στήλη στον "εξώστη". Επρόκειτο για μια στήλη κοινωνικής κριτικής και σχολιασμού, με έμφαση στα τοπικά θέματα της πόλης της Θεσσαλονίκης, αλλά και τα φοιτητικά. Αρχικά εμφανιζόμασταν σε κάθε τεύχος, από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν, το Σεπτέμβριο του 2006, στη συνέχεια όμως, με απόφαση της διεύθυνσης, εμφανιζόμασταν τεύχος παρά τεύχος. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο "εξώστης" είναι εβδομαδιαία επιθεώρηση θεαμάτων που εκδίδεται στη Θεσσαλονίκη και διανέμεται δωρεάν. Αποτελεί το πρώτο έντυπο free press στην Ελλάδα, ιδρυθέν προ εικοσαετίας από τον εκλιπόντα Τάσο Μιχαηλίδη.

Φυσικά, το περιεχόμενο του blog δεν ταυτίζονταν με το περιεχόμενο της στήλης στον "εξώστη", κι ούτε αποτελούσε προαπαιτούμενο για τον αναγνώστη του blog η ανάγνωση του "εξώστη", ή αντιστρόφως. Στην πραγματικότητα, η ύλη του blog είναι σαφώς πιο πλούσια και ελαφρώς πιο ελευθεριάζουσα από την ύλη της έντυπης "Κοινής Λογικής".

Η χρονιά πέρασε, και ο "εξώστης" έκλεισε για διακοπές. "Ραντεβού το Σεπτέμβριο", όπως λέμε. Η συνέχιση της στήλης μπαίνει όμως υπό συζήτηση. Θέλετε να υπάρχει "Κοινή Λογική"; Σας ενδιαφέρει αυτό το blog; Αν ναι, πείτε το. Θα αναμείνουμε μηνύματά σας, υπό μορφή e-mail ή comment στο blog. Αν δεν λάβουμε τουλάχιστον πέντε μηνύματα (κριτικής) στήριξης, η στήλη θα αποτελέσει παρελθόν, και μετά την πάροδο ενός εύλογου χρονικού διαστήματος, θα κατεβάσω και αυτό το blog από το διαδίκτυο.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Ένας συμπολίτης μας κινητοποιείται

Συμπολίτης μας ονόματι «Ανδρέας» τοιχοκόλλησε σε διάφορα σημεία του κέντρου της πόλης μια φωτογραφία τραβηγμένη στις 23 Μαΐου, με ένα περιπολικό της Δημοτικής Αστυνομίας, σταθμευμένο στη γωνία των οδών Παύλου Μελά και Παλαιών Πατρών Γερμανού ακριβώς πάνω στη ράμπα των αναπήρων, αλλά και κολλημένο σχεδόν στο μπροστινό αυτοκίνητο. Μια μητέρα απεικονίζεται να προσπαθεί αγωνιωδώς να περάσει με το καροτσάκι του μωρού της ανάμεσα από τα δύο οχήματα.

Η φωτογραφία μιλάει από μόνη της, αλλά ο Ανδρέας προχωράει και σε σχολιασμό: Είναι υποκριτικό, συμπεραίνει, το υποτιθέμενο ενδιαφέρον της Δημοτικής Αστυνομίας για τον πολίτη. Εξαπολύθηκαν σ’ ένα άγριο κυνήγι για την είσπραξη των 65,90 «αργυρίων» από τον κάθε «παρανομούντα» οδηγό, την ίδια ώρα που οι ίδιοι κάνουν τα ίδια και χειρότερα.

Εμείς θα προσθέταμε και κάτι ακόμα: Σε μια πόλη τόσο, μα τόσο δυσλειτουργική, τόσο ανοργάνωτη και τόσο άβολη για τους κατοίκους της, σε μια πόλη όπου η πρώτη ώρα σε κεντρικό πάρκινγκ του Κέντρου κοστίζει 4,5 ευρώ, η δεύτερη 3 και κάθε ώρα από την τρίτη και μετά 1,5 ευρώ, τέτοιου είδους παραβατικές συμπεριφορές είναι νομοτελειακές, ακόμα κι από τους πλέον νομιμόφρονες.

Η κίνηση πάντως του Ανδρέα είναι αξιέπαινη, γιατί επιδιώκει αυτή την απελπισία που βιώνει ο μέσος πολίτης σε μια πόλη όπου η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο παράλογη να η βγάλει προς τα έξω, να την κοινωνήσει στους συμπολίτες, προς συντονισμό μιας κοινής δράσης.

Το παράδειγμα της Στοκχόλμης

Στη Στοκχόλμη, όταν ιδιωτικοποιήθηκαν οι συγκοινωνίες, ακρίβυναν πολύ τα εισιτήρια. Δημιουργήθηκε τότε μέσω ίντερνετ ένα κίνημα στο οποίο όλοι οι συμμετέχοντες έδιναν από 10 ευρώ το μήνα και μπαίνανε τζάμπα στα λεωφορεία. Όποιον τον πιάνανε, το κοινό ταμείο του κινήματος πλήρωνε το πρόστιμο. Όποιος μάλιστα έβλεπε ελεγκτή, έστελνε ένα sms στο site και ενημερωνότανε αμέσως κι όλοι οι άλλοι για να κατέβουν. Έτσι αναγκάστηκε η εταιρεία να καθιερώσει φτηνό μηνιαίο εισιτήριο.

Υπάρχουν τρόποι δράσης

Το συμπέρασμα είναι ότι, ειδικά τώρα με το internet, έχουμε σημαντική δύναμη στα χέρια μας. Ας τη χρησιμοποιήσουμε. Ένα μικρό δικό μας παράδειγμα είναι το εισιτήριο του αστικού, που πηγαίνει «χέρι-χέρι», από επιβάτη σε επιβάτη, μέχρι τη συμπλήρωση των 70 λεπτών της διάρκειας ισχύος του. Την επόμενη φορά που θα κατεβείτε από λεωφορείο, προσφέρετε και σεις το εισιτήριό σας σε κάποιον που ανεβαίνει. Είναι και μια ωραία αφορμή για γνωριμίες, γιατί όχι;

Από το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας στον καναπέ σας...

Το έργο γνωστό και χιλιοπαιγμένο: Κάθε τρεις και λίγο αποκαλύπτεται από τα μίντια κι από κάποιος διεφθαρμένος πολιτικός, κάποιος καταχραστής πρύτανης, κάποιος βασανιστής αστυνομικός, και παραδίδεται στο αδηφάγο πλήθος, το διψασμένο για θεάματα και για ανθρώπινο κρέας.

Απ’ όλους τους «αποτροπιασμένους», κι απ’ όλο τον εσμό των «αγανακτισμένων πολιτών» που μαζεύονται για να παρακολουθήσουν το θέαμα, είναι αμφίβολο αν ενδιαφέρεται κανείς για την ουσία της εκάστοτε υπόθεσης. Αν νοιάζεται γι’ αυτούς τους κακόμοιρους τους μετανάστες που βασανίζονται, για το δημόσιο χρήμα που σπαταλιέται, ή για το φυσικό περιβάλλον που καταστρέφεται.

Το ζουμί γι’ αυτούς αλλού βρίσκεται: Πρώτα στην κατανάλωση του απαγορευμένου θεάματος υπό μορφή βίντεο χαμηλής ανάλυσης, όπου «σοκαριζόμαστε» με τις αποτρόπαιες πράξεις του Κορκολή, των μαθητών από την Εύβοια και των αστυνομικών από την Ομόνοια («τσκ, τσκ, τσκ, σα δε ντρέπονται να κάνουν αυτό που εμείς δεν τολμούμε – να κλέβουν, να βιάζουν, να βασανίζουν»). Κι έπειτα στο δημόσιο λιντσάρισμα, στη διαπόμπευση, στην «παραδειγματική τιμωρία», η οποία μέσα από τα μίντια μετατρέπεται σε ανθρωποφαγία. «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν!»

Κι έτσι φτάνουμε στο οξύμωρο να καταδικάζουμε τα βασανιστήρια και να επιδιδόμαστε εμείς οι ίδιοι σε χειρότερα. Μέσα από τον τεχνητά κατασκευασμένο παροξυσμό του όχλου, ανοίγει η βαλβίδα της κοινωνικής καταπίεσης και βρίσκει εκτόνωση ο καταπιεσμένος ανθρωπάκος, ο Νεοέλληνας μικροαστός-καταναλωτής, για χάρη του οποίου στήνεται το όλο άθλιο θεατράκι.

Ο νεοέλληνας μικροαστός με το «ένδοξο» παρελθόν, και το παρόν που είναι τόσο μίζερο, ώστε να αναζητά απεγνωσμένα κάθε τόσο την επιβεβαίωση ότι όντως και οι άλλοι είναι τόσο άθλιοι όσο ο ίδιος. Που τη βρίσκει να κρύβεται μέσα στον όχλο και να πετροβολάει τους «ενόχους», που στην πραγματικότητα είναι ίδιοι κι απαράλλαχτοι μ’ αυτόν. Πετροβολώντας τους άλλους πετροβολούμε το μισητό μας ομοίωμα. Γιατί στην πραγματικότητα, αυτοί είμαστε εμείς οι ίδιοι...

Το πρόβλημα της διαχείρησης απορριμμάτων

Πριν από πολύ-πολύ καιρό, και συγκεκριμένα πριν από 330 ολόκληρες ημέρες, διάστημα ικανό κατά τα φαινόμενα για να σβηστεί από τη μνήμη της αδηφάγου για επικαιρότητα κοινής γνώμης ακόμα και το πιο σημαντικό γεγονός, ένα ατύχημα είχε συμβεί στην περιοχή της πόλης μας. Ένα ατύχημα που πολλοί φρόντισαν να ξεχαστεί, τόσο αυτό, όσο και οι συνέπειές του, το συντομότερο δυνατόν.

Αναφερόμαστε στην πυρκαγιά στη χωματερή των Ταγαράδων, που σιγόκαιγε για περισσότερες από δύο βδομάδες στα μέσα του Ιουλίου του 2006, με επακόλουθο, εκτός της αέριας ρύπανσης, ανυπολόγιστη μόλυνση του υπεδάφους, με άγνωστες συνέπειες για τη γεωργία και την κτηνοτροφία σε ακτίνα πολλών χιλιόμετρων από την περιοχή.

Μετά απ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα, λοιπόν, και παρά την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη λειτουργία τέτοιων πρωτόγονων και ανεξέλεγκτων χώρων απόθεσης απορριμμάτων, όλα συνεχίζονται σαν να μη συνέβη τίποτα, ενώ νέες ποσότητες υγρής λυματολάσπης ρίχνονται στη χωματερή χωρίς κανείς να γνωρίζει τις συνέπειες, ιδιαίτερα για τον υδροφόρο ορίζοντα. Μα μπορεί να γίνει κάτι; θα αναρωτηθείτε. Κι όμως, μπορεί.

Και τα νερά του Θερμαϊκού πριν από είκοσι χρόνια τα χάλια τους είχαν. Το χρώμα τους ήταν μονίμως καφέ, ενώ η μπόχα που απέπνεαν ήταν αφόρητη. Δημιουργήθηκε όμως η μονάδα χημικής επεξεργασίας λυμάτων και η κατάσταση βελτιώθηκε σημαντικά. Το ίδιο πρέπει επιτέλους να κάνουμε και με τα στερεά απόβλητα. Χημική επεξεργασία. Και ανακύκλωση. Γίνεται σ’ όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Μήπως να συμμετείχαμε κι εμείς;

Κι αν η χημική επεξεργασία είναι ευθύνη της Πολιτείας, η ανακύκλωση είναι στο χέρι όλων μας. Ας συμμετέχουμε ενεργά. Ας μην πετούμε κοινά σκουπίδια στους κάδους που προορίζονται ειδικά για το σκοπό αυτό. Ας ενδιαφερθούμε και για την ανακύκλωση των παλιών ηλεκτρονικών συσκευών μας. Σύμφωνα με το νόμο, τα καταστήματα που μας τα πούλησαν έχουν υποχρέωση να τα δεχθούν προς ανακύκλωση. Το ίδιο και τις μπαταρίες, που επιβαρύνουν ιδιαίτερα το περιβάλλον. Αν πιέσουμε όλους τους αρμόδιους φορείς, δημόσιους και ιδιωτικούς, θα αναγκαστούν να ενδιαφερθούν. Στο χέρι μας είναι.

Για την ατμοσφαιρική ρύπανση στη Θεσσαλονίκη

Εισαγγελέας παρενέβη στο ζήτημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης της Θεσσαλονίκης. Ζητά να μάθει ποια τα αίτια γι’ αυτή την αύξηση, ποιοι είναι υπεύθυνοι, αν υπάρχει σχέδιο έκτακτης ανάγκης, αν αυτό θα έπρεπε να έχει εφαρμοστεί, και αν ναι, γιατί δεν εφαρμόστηκε. Θεάρεστες απορίες, αλλά δε χρειάζεται ολόκληρη εισαγγελική έρευνα για να λυθούν. Λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο φτάνει και περισσεύει.

Και βέβαια αυτό που υπολανθάνει στην εισαγγελική έρευνα είναι η ιδέα ότι, για να υπάρχει τόση ρύπανση, κάποιος θα παραβαίνει τους νόμους. Οπότε αρκεί να τον πιάσουμε και να τον κλείσουμε φυλακή για να λυθεί το πρόβλημα. Μακάρι να ήταν όμως έτσι. Το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, όπως άλλωστε και τα περισσότερα κοινωνικά προβλήματα, δεν είναι ούτε αστυνομικής, ούτε δικαστικής φύσεως. Είναι αμιγώς κοινωνικά-πολιτικά, και εξαρτώνται κυρίως από μας τους ίδιους.

Κάποιος ο οποίος για να διανύσει μια απόσταση ενός χιλιομέτρου χρησιμοποιεί το γιωταχί του παρανομεί; Ένας Δήμος ο οποίος δεν μεριμνά για ένα πλήρες και άρτιο δίκτυο αστικών συγκοινωνιών παρανομεί; Όταν οι μετρήσεις των ατμοσφαιρικών ρύπων δημοσιοποιούνται ανεπαρκώς και κουτσουρεμένες και σχεδόν κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, πρόκειται για παρανομία; Όχι βέβαια. Αφού εμείς οι ίδιοι δεν ενδιαφερόμαστε, γιατί να ενδιαφερθεί η Πολιτεία;

Για την ιστορία: Τις μετρήσεις στη Θεσσαλονίκη διεξάγει ο Δήμος Θεσσαλονίκης, και όχι κάποια ανεξάρτητη αρχή (π.χ. Πανεπιστήμιο). Οι μετρήσεις γίνονται με τρόπο πονηρό, ή κουτοπόνηρο, ανάλογα με την οπτική του καθενός, για παράδειγμα ξεκινούν στη μία μετά τα μεσάνυχτα και σταματούν στις έντεκα το πρωί, με αποτέλεσμα να αποφεύγονται οι ώρες μεσημεριανής αιχμής και να είναι αδύνατη η εξαγωγή μέσων όρων εικοσιτετραώρου. Δημοσιεύονται κατά τρόπο αξιοπρόσεκτα ανεπαρκή (για παράδειγμα δεν λειτουργεί το αρχείο τιμών) στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.envdimosthes.gr. Και τυγχάνουν της γενικής αδιαφορίας.

Τη Δευτέρα 21 Μαΐου, για παράδειγμα, τα αναπνεύσιμα αιωρούμενα σωματίδια ΡΜ10 ήταν 106 μg/m3. To όριο επιφυλακής που έχει θέσει (αυθαίρετα) η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι τα 90 μg/m3. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, ήδη από το 1999 έχει εκδώσει οδηγία, όπου τοποθετεί την οριακή επιτρεπόμενη τιμή στα 50 μg/m3, με στόχο μάλιστα περαιτέρω μείωση. Εμείς προφανώς θεωρούμαστε πολίτες δευτέρας κατηγορίας. Ας είναι, όμως. Θα ’ρθεί τώρα η εισαγγελική παρέμβαση και θα διορθωθούν όλα….

Σχολή Γονέων "Ο Άρειος Πάγος"

Σύμφωνοι, ας το δεχτούμε ότι δεν κρύβεται τίποτε το παράνομο πίσω από την απόκτηση από τον άνεργο, νεαρό γιο του Προέδρου του Αρείου Πάγου ενός πολυτελούς αυτοκινήτου και ενός ταχύπλοου σκάφους. Όπως διαβεβαίωσε, άλλωστε, και ο ίδιος ο κ. Πρόεδρος, αγοράστηκαν με δόσεις, τις οποίες ακόμα πληρώνει. Εμείς άλλο θα θέλαμε να πληροφορηθούμε από τον αξιότιμο Κύριο Πρόεδρο: Με ποια λογική αποφάσισε ως γονέας να προβεί στις συγκεκριμένες αγορές. Πώς ακριβώς έκρινε ο σοφολογιότατος αυτός άνθρωπος, ο οποίος ανήλθε στις υψηλότερες βαθμίδες της κοινωνίας μας, ότι είναι καλό και θεμιτό για έναν εικοσάχρονο φοιτητή να κυκλοφορεί με σπορ κάμπριο και κρις-κραφτ, που του αγόρασε ο μπαμπάκας του;

Σίγουρα, εμείς οι κοινοί θνητοί μπορεί να αδυνατούμε να αγοράσουμε τέτοια πολυτελή είδη που κατάφερε να αποκτήσει με τον τίμιο ιδρώτα του και τη βαθιά του σοφία ο ανώτατος δικαστικός, μπορούμε όμως να αντλήσουμε από τα διδάγματά του. Να γαλουχήσουμε επί παραδείγματι και εμείς τα παιδιά μας με τις ίδιες αξίες…

Ποιες είναι αυτές οι αξίες; Προφανώς οι ίδιες που οδηγούν όλο και περισσότερους από μας στο κυνήγι του πάση θυσία κέρδους, προκειμένου να προσθέσουμε άλλο ένα τζιπ στους ήδη υπερφορτωμένους δρόμους μας, άλλη μια έπαυλη στα λεηλατημένα δάση μας, άλλο ένα γυαλιστερό κινητό στους επιβαρημένους από ακτινοβολία εγκεφάλους μας. Οι ίδιες που μας κάνουν να συρρέουμε στα πολυκαταστήματα, αυτούς τους σύγχρονους ναούς της κατανάλωσης, αποφασισμένοι να χρεώσουμε τις πιστωτικές μας κάρτες μέχρι τελικής πτώσεως, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Οι ίδιες που μας ωθούν στα καζίνα και τα προποτζίδικα, στο χρηματιστήριο και στις πάσης φύσεως «αρπαχτές».

Ας μην απορούμε κι εξιστάμεθα, λοιπόν, που τα δημόσια έργα στη χώρα μας πραγματοποιούνται με τόσο μεγάλες καθυστερήσεις, υπερβάσεις κόστους και κακοτεχνίες: Κάποιος εργολάβος σκεπτόμενος σαν κι εμάς βρισκόταν από πίσω, που επείγονταν να εξασφαλίσει πάση θυσία το μέγιστο δυνατό κέρδος με το λιγότερο δυνατό κόστος, προκειμένου να εκπληρώσει κι αυτός το κοινό μας όνειρο του εύκολου πλουτισμού, του άκρατου ματεριαλισμού, του εμμονοληπτικού καταναλωτισμού.

Ας μη δυσανασχετούμε που τα λαχανικά που τρώμε είναι τόσο φορτωμένα με δηλητηριώδεις ουσίες, ακόμα και με αντιβιοτικά που προορίζονται για χρήση στην κτηνοτροφία. Κάποιοι έμποροι φυτοφαρμάκων που σκέφτονται σαν κι εμάς επιδίωξαν να «πιάσουν την καλή», κάποιοι αγρότες επέλεξαν την εύκολη λύση για τον ίδιο λόγο, κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι πείστηκαν να κάνουν τα στραβά μάτια με παρόμοια λογική. Όλοι τους ακολουθούν τις αξίες που τους δίδαξε ο Κύριος Πρόεδρος. Αν αύριο βρεθεί το δικό τους παιδί σκοτωμένο από ατύχημα που οφείλονταν σε κακοτεχνία, αν το δικό τους παιδί επιβαρύνεται με επιβλαβείς ουσίες, αυτό ποσώς φαίνεται να τους απασχολεί. Ας όψονται το σπορ κάμπριο και το κρις-κραφτ…

(Ξανά) Συγχαρητήρια στον Ηρακλή μας!

Μη με κατηγορήσει κανείς ότι δεν έσπευσα. Ήδη από τις 3 Μαΐου, δέκα ολόκληρες μέρες πριν από τον κρίσιμο αγώνα στην Ξάνθη, εγώ τα συγχαρητήριά μου στον Ηρακλή μας τα έδωσα. Ήταν πράγματι μια περίλαμπρη νίκη, που επιτεύχθηκε με πεντακάθαρο τρόπο. Το γεγονός ότι η Ξάνθη είχε να χάσει στην έδρα της από το 2004 και δε λύγιζε ούτε από Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό, κάνει ακόμα μεγαλύτερη την επιτυχία της ομάδας της πόλης μας. Πολλώ δε μάλλον που έπαιζε και με δέκα παίκτες για μεγάλο διάστημα. Άντε, και εις ανώτερα! Ζήτω το αθάνατο (και πεντακάθαρο) ελληνικό ποδόσφαιρο!

Τα έργα του μετρό και οι αέριοι ρύποι στη Θεσσαλονίκη

Σύμφωνα με το πρόγραμμα διεξαγωγής των έργων του μετρό στην πόλη μας, εκατό φορτηγά βαρέως τύπου φορτωμένα με χώμα θα κατευθύνονται καθημερινά από την Εγνατία προς το λιμάνι. Όλη αυτή η σκόνη που θα σηκώνεται από τις εκσκαφές και τις μεταφορές, θα επικάθεται, όπως αντιλαμβάνεστε, στα πνευμόνια μας…

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει την καλοσύνη να μετρά τις τιμές των ρύπων στην πόλη και να ανακοινώνει τα αποτελέσματα στην ιστοσελίδα www.envdimosthes.gr. Για καλή του τύχη, δεν μοιάζει να τό ’χει πάρει χαμπάρι και πολύς κόσμος. Αλλιώς δεν εξηγείται η γενική απάθεια μπροστά σε τιμές αιωρούμενων σωματιδίων ΡΜ10 όπως 263μg/m3. Την τιμή αυτή «πιάσαμε» τη Δευτέρα 30 Απριλίου στη Βενιζέλου. ΡΜ10 είναι τα σωματίδια σκόνης που προκαλούνται ακριβώς από δραστηριότητες όπως τα έργα του μετρό, ή τα ράβε-ξήλωνε των πεζοδρομίων, στα οποία τόσο αρέσκεται να επιδίδεται εσχάτως ο Δήμος Θεσσαλονίκης.

Τα όρια επιφυλακής για τα ΡΜ10, που λέτε, βρίσκονται στα 90μg/m3, ενώ τα όρια επιβολής εκτάκτων μέτρων στα 110mg/m3. Τα όρια αυτά, σημειωτέον, τα έχει θέσει αυθαιρέτως η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με την ελπίδα, προφανώς, ότι δεν θα τα πιάναμε ποτέ. Διότι τα όρια της ΕΕ είναι πολύ πιο κάτω, στα 50μg/m3, με πρόβλεψη για περαιτέρω μείωση.

Και τι κάνουμε εμείς με όλα αυτά τα 263μg/m3, θα μου πείτε; Είναι πολύ απλό. Τι βρήκαμε την ελληνικότατη λύση για άλλη μια φορά. Τα μεν όρια επιφυλακής αναφέρονται σε μέσες ημερήσιες τιμές, εμείς όμως μετρούμε από τη μία μετά τα μεσάνυχτα μέχρι τις 11 το πρωί. Οπότε μέσες ημερήσιες τιμές δεν έχουμε. Τα δε όρια επιβολής εκτάκτων μέτρων αναφέρονται σε υπέρβαση επί τρεις συνεχόμενες ώρες. Επειδή όμως σταματάμε τις μετρήσεις στις 11 το πρωί και δεν συνεχίζουμε στις 12, ή στη μία, δεν εμπίπτουμε ούτε σ’ αυτή την περίπτωση. Οπότε, ούτε γάτα, ούτε ζημιά…

Η ουσία όμως είναι ότι ζούμε σ’ ένα άκρως επιβλαβές περιβάλλον και κανείς δε δείχνει να ενδιαφέρεται. Τα δε έργα του μετρό θα έχουν και άλλες επιπτώσεις, όπως η αύξηση των επιπέδων θορύβου, η δυσχέρανση της πρόσβασης στο ΑΠΘ και η κατάργηση των – σωτήριων – λεωφορειολωρίδων. Ξέρω, θα μου πείτε απαιτεί θυσίες το μετρό. Θα τις αντέξει όμως αυτή η πόλη;

Συγχαρητήρια στον Ηρακλή μας!

Το blog αυτό, ως γνήσιο παιδί της Θεσσαλονίκης, δεν θα μπορούσε παρά να χαίρεται για κάθε επιτυχία ομάδας της πόλης μας. Έτσι, δεν μπορούμε παρά να συγχαρούμε την ποδοσφαιρική ομάδα του Ηρακλή για το κατόρθωμά της να παραμείνει για άλλη μια χρονιά στην α΄ Εθνική. Πώς είπατε; Ο Ηρακλής βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη ζώνη του υποβιβασμού και η κρίσιμη αγωνιστική διεξάγεται στις 13 Μαΐου; Ε, στην Ελλάδα ζούμε, ούτε μια πρόβλεψη δεν μπορούμε να κάνουμε;

Τουρισμός στη Θεσσαλονίκη: Ένα ανέκδοτο με τρεις λέξεις

Η είδηση της εβδομάδας: «Καμπάνες» ρίχνει η Τουριστική Αστυνομία Θεσσαλονίκης σε πολλούς καταστηματάρχες, λόγω του ότι έχουν αποκλειστικά ξενόγλωσσες πινακίδες. Κι εμείς που απορούσαμε γιατί στην ευχή δεν πάει καλά ο τουρισμός σ’ αυτή την πόλη…

Ο συντάκτης του πολύ ενδιαφέροντος www.travelblog.org, για παράδειγμα, μας στολίζει με χαρακτηρισμούς όπως «πόλη με φρικτή αρχιτεκτονική», «πάρα πολύ κίνηση» και «αγενείς κατοίκους». Μας απονέμει επίσης το βραβείο της «τεχνολογικά πιο υπανάπτυκτης πόλης» που έχει ποτέ επισκεφτεί (και δυστυχώς είναι ουκ ολίγες), εξαιτίας του ότι σε κανένα από τα πολυάριθμα ίντερνετ καφέ δεν προσφέρονταν ασύρματη σύνδεση, αλλά ούτε και του επιτράπηκε να συνδέσει τον φορητό του στο δίκτυο του καταστήματος. Αφού όμως δεν πρόσεξε τις ξενόγλωσσες πινακίδες τη σώσαμε την παρτίδα.

Φυσικά κάποιοι περήφανοι συμπολίτες μας τον έβαλαν στη θέση του αποστέλλοντας τα δέοντα σχόλια. Το καλύτερο ήταν ότι δεν μπορεί να εκφέρει ολοκληρωμένη άποψη για την πόλη, γιατί δεν έμεινε «ούτε ένα μήνα» (έμεινε μόλις δυο βδομάδες). Σωστό σχόλιο, γιατί ο μέσος τουρίστας τόσο κάθεται σ’ ένα μέρος: Ένα μήνα…

Κάποιος άλλος απάντησε στον πλανημένο αλλοδαπό ότι ναι μεν η Θεσσαλονίκη είναι πράγματι βρώμικη, μολυσμένη, με υπερβολική κίνηση, άθλιες συγκοινωνίες και άναρχη δόμηση, αλλά «όλα αυτά είναι λεπτομέρειες που τις συνηθίζει κανείς γρήγορα και στη συνέχεια δεν τις προσέχει καν». Μα, αυτό ακριβώς είναι το κακό. Ότι τις συνηθίζει…

Παντελώς τυχαίες «προσκρούσεις σε τζαμαρίες»

Πριν από αρκετά χρόνια η σύζυγος ενός αστυνομικού διευθυντή είχε «προσκρούσει σε μαχαίρι της κουζίνας». Τώρα τελευταία, εκεί στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, καθηγητές «προσκρούουν σε τζαμαρίες». Πρόκειται περί καθαρού ατυχήματος, αναμφίβολα. Καμία σχέση με τη διάθεση ετσιθελικής επιβολής των απόψεων ορισμένων φοιτητικών παρατάξεων…

Είναι επομένως απολύτως εύλογο γιατί οι ίδιες αυτές φοιτητικές παρατάξεις ενοχλούνται τόσο πολύ με την πιθανότητα αξιολόγησης των ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η οποία στο κάτω-κάτω προβλέπεται κι από τη συνθήκη της Μπολόνια. Ανησυχούν προφανώς μήπως αποκαλυφθεί ότι επιδιώκουν να μικραίνουν τα εξάμηνα όλο και περισσότερο (αισίως έχουν καταντήσει δίμηνα, και ο αγώνας καλά κρατεί για την περαιτέρω συρρίκνωση) και να δίνουν εξετάσεις επ’ αόριστον μέχρις ότου τελικά πετύχουν στα μαθήματα, περίπου με τον ίδιο τρόπο που θα πετύχαιναν στο λότο…

Βία στα γήπεδα: Ένας μύθος αποκαλύπτεται

Εν ονόματι αυτού του άκρως νεφελώδους ιδεολογήματος, της «βίας στα γήπεδα» δηλαδή, πέρασε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ένα καινοφανές νομοθέτημα, σύμφωνα με το οποίο όποιος διαπράττει εγκλήματα που σχετίζονται με αθλητικούς αγώνες ή διεξάγονται σε αθλητικούς χώρους, προφυλακίζεται υποχρεωτικά, η δε ποινή του δεν είναι εξαγοράσιμη. Τι να πρωτοπεί κανείς; Ότι η υποχρεωτική προφυλάκιση θυμίζει στρατιωτικά καθεστώτα και αγγίζει τα όρια της αντισυνταγματικότητας; Ότι μπορείς με μια απλή μαρτυρία αστυνομικού να βρεθείς χωρίς να το καταλάβεις στη φυλακή; Ή μήπως ότι όλο αυτό το μόρφωμα που ονομάζεται «βία στα γήπεδα» είναι τελείως αφηρημένο, ακαθόριστο, και έχει βλακωδώς αναχθεί σε ταμπού άνευ ουσιαστικού περιεχομένου;

Θα αναρωτηθεί κανείς πώς τολμώ να τα λέω αυτά σήμερα, που θρηνήσαμε ένα νεκρό σε επεισόδια μεταξύ χούλιγκανς. Μα, ακριβώς αυτό είναι το ζήτημα: Ότι οι χούλιγκανς αυτοί ουδεμία σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα, τα επεισόδια έγιναν ώρες πριν από έναν άκρως ελάσσονα αγώνα μεταξύ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, στον προημιτελικό γύρο του κυπέλλου στο βόλεϊ γυναικών (!), η δε βία αυτή φυσικά και δεν οφείλεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο στον αθλητισμό, το ποδόσφαιρο, τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζομαι ευθαρσώς εγώ. Προσπαθούν να μας κάνουν να χάσουμε το δάσος και να κοιτάμε σαν χαζοί το δέντρο. Να κουκουλώσουν τα πραγματικά αίτια και να μας κρατούν απασχολημένους με τις τελείως επιφανειακές αφορμές. Απαγόρευσαν όλες τις αθλητικούς αγώνες γι’ αυτό το Σαββατοκύριακο, μέχρι και του πινγκ-πονγκ και του μπάντμινγκτον. Υπέροχα! Αφού η βία οφείλεται στον αθλητισμό, ας εξαλείψουμε τον αθλητισμό. Φυσικά και δεν είναι έτσι. Τα αίτια της βίας είναι αμιγώς κοινωνικά. Αν δεν εκδηλωθούν σε αθλητικές εκδηλώσεις, θα αναζητήσουν αλλού βαλβίδες εκτόνωσης. Και ίσως αυτό να είναι που ενοχλεί.

Πρέπει πάντως να δεχτούμε ότι ένα ποσοστό εγκληματικής συμπεριφοράς θα απαντάται πάντοτε σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Το θέμα είναι να το κρατούμε χαμηλό. Κι αυτό δεν πετυχαίνεται με αυστηρότερους νόμους και κατασταλτικές πολιτικές. Δεν μπορείς να συγκρατήσεις το καπάκι σε μια χύτρα που βράζει, όση δύναμη κι αν βάλεις. Πετυχαίνεται με οικογενειακή γαλούχηση, παιδεία, οικονομική ανάπτυξη, σωστή γενικά κοινωνική λειτουργία. Αν όμως δεν θέλουμε να ασχοληθούμε μ’ αυτά, πάντα θα βολεύει να κατασκευάζουμε ένα ταμπού, έναν αόριστο και ιρασιοναλιστικό δαίμονα όπως η «βία στα γήπεδα» (αλήθεια, πόσα πραγματικά περιστατικά αληθινής βίας σε γήπεδο μπορεί να ονομάσει κανείς;). Έτσι θα καταφέρνουμε να περνούμε και ύποπτα νομοθετήματα σαν αυτόν τον αθλητικό νόμο του Ορφανού. Σήμερα για την καταπολέμηση της «βίας στα γήπεδα» και την τρομοκρατία (άλλου φοβερό ταμπού κι αυτό), αύριο ποιος ξέρει για ποια αφορμή. Πάνω απ’ όλα η ασφάλεια…

Είμαι γάιδαρος!

Πληθαίνουν τα κρούσματα οδηγών που, πηγαίνοντας να ξεπαρκάρουν το αυτοκίνητό τους από κάποιο σημείο του Κέντρου, ανακαλύπτουν κολλημένο στο παρμπρίζ τους ένα αυτοκόλλητο με έναν συμπαθέστατο… γαϊδαράκο και τις λέξεις: «Είμαι γάιδαρος! Παρκάρω όπου γουστάρω». Πρόκειται για μια πρωτοβουλία συμπολιτών μας με την επωνυμία “Streetpanthers”, οι οποίοι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των πεζών και αντιδρούν με τον τρόπο αυτό στα προκλητικά παράνομα παρκαρισμένα οχήματα, που παρεμποδίζουν τη διέλευση των πεζών. Διαθέτουν και ιστολόγιο, στη διεύθυνση streetpanthers.blogspot.com.

Η στήλη, από την πλευρά της, δηλώνει ότι στηρίζει κάθε προσπάθεια ακτιβισμού και οργάνωσης κινημάτων «από τα κάτω», ακόμα κι όταν είναι τόσο κοντόφθαλμα, που να αρνούνται να αναγνωρίσουν τους βαθύτερους μηχανισμούς που οδηγούν νομοτελειακά και τον πλέον υπεύθυνο πολίτη στην παρανομία.

Πρόσφατα επίσης συστάθηκε το σωματείο «Ένωση για τα Δικαιώματα των Πεζών». Σκοπός του, όχι μόνο η προάσπιση των δικαιωμάτων των πεζών, αλλά και η υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων. Τις αναμένουμε με ενδιαφέρον.

Νέος ΚΟΚ: Περισσότερη καταστολή, περισσότερο χρήμα στις τσέπες τους

Τίθεται από τις 3 Ιουνίου σε ισχύ και ο νέος ΚΟΚ με το αναθεωρημένο «πόιντ σίστεμ», υπό την οργουελική ονομασία «Σύστημα Ελέγχου Συμπεριφοράς Οδηγών». Όποιος παραβιάσει Στοπ, ή δεν παραχωρήσει προτεραιότητα, τιμωρείται με πρόστιμο 700 ευρώ. Αν το ξανακάνει δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα χρόνο, του αφαιρείται το δίπλωμα για έξι μήνες, και πρέπει να ξανακάνει μαθήματα για το πάρει πίσω (χρυσές δουλειές για τις σχολές οδηγών). Άλλα 700 ευρώ θα μας κοστίζει επίσης μία αντικανονική προσπέραση. 350 ευρώ κοστολογείται η μη χρήση ζώνης ασφαλείας ή κράνους (σημειώνεται ότι ο νέος ΚΟΚ καθιερώνει την ατομική ευθύνη για τη χρήση της ζώνης), 350 ευρώ η παραβίαση ορίου ταχύτητας, και άλλα 200 η μη χρήση φώτων σε σήραγγες (!). Φυσικά, το πού θα οδηγήσουν μακροπρόθεσμα οι νέες, αυστηρότερες ποινές, δεν είναι δύσκολο να το φανταστούμε. Πολύ απλά στη μη εφαρμογή των νόμων. Γιατί, στο κάτω-κάτω, ένας αφηρημένος άνθρωπος μπορεί ανά πάσα στιγμή να κάνει ένα λάθος και να περάσει ένα κόκκινο φανάρι. Τι σημαίνει αυτό; Πως θα του κόψουν πρόστιμο 700 ευρώ; Δεν το νομίζω. Πολύ αποτελεσματικότερο θα ήταν να κάνουν ένα σέρβις σ’ όλα τα φανάρια, να αντικαταστήσουν όλες τις καμένες ή τις αδύναμες λάμπες και να αποκαταστήσουν την άνετη ορατότητα των φαναριών, τα οποία συχνά κρύβονται από δέντρα, διαφημιστικές πινακίδες και άλλα εμπόδια. Όσο για τα όρια ταχύτητας, δε νομίζω να υπάρχει οδηγός που να μην τα αντιλαμβάνεται καθαρά σαν ένα κόλπο για να ξαφρίζουν την τσέπη του. Τα περισσότερα είναι τελείως εξωπραγματικά, φτιαγμένα θαρρείς ειδικά για να σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην παραβίασή τους. Δύσκολοι καιροί για οδηγούς…

Μαζική συγκοινωνία ώρα μηδέν

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση με τα αστικά λεωφορεία παραμένει απελπιστική. Στάσεις ανεπαρκώς σημασμένες, καθυστερήσεις, πλήρης έλλειψη πληροφοριών για το πότε προβλέπεται να περάσει το επόμενο όχημα, ασφυκτικός συνωστισμός κατά τις ώρες αιχμής, λεωφορειολωρίδες που παραβιάζονται ολοένα και περισσότερο.

Και καθώς η ποιότητα ζωής στο Κέντρο πέφτει όσο το κυκλοφοριακό χάος αυξάνεται, όλο και περισσότεροι Θεσσαλονικείς επιλέγουν να μετακομίσουν στα προάστια. Μια δεύτερη Θεσσαλονίκη δημιουργείται με ραγδαίους ρυθμούς, τόσο ανατολικά (από τον Άγιο Ιωάννη και τα Κωνσταντινουπολίτικα, μέχρι το Πλαγιάρι και την Περαία), όσο και δυτικά (από το Κορδελιό μέχρι το Ωραιόκαστρο), και κανείς από τους λεγόμενους «αρμόδιους» δε μοιάζει να απασχολείται με το ζήτημα της, συχνότατα υποχρεωτικής, μετακίνησης όλων αυτών των ανθρώπων προς το Κέντρο. Η εξυπηρέτηση από τον ΟΑΣΘ είναι ανεπαρκέστατη, το δε μετρό (από Σταυρούπολη έως Καλαμαριά, εννοείται) δεν διακρίνεται στον ορατό ορίζοντα. Η χρήση του Ι.Χ. υπό αυτές τις άθλιες συνθήκες μοιάζει νομοτελειακή. Παραδινόμαστε στο χάος (;)…

Ε, όχι και αντάρτικο πόλεων!

Έχουμε εκφραστεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν εναντίον ενός συντηρητικού και φοβικού τρόπου σκέψης, ο οποίος αδυνατεί να αναγνωρίσει την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια και γνωρίζει μόνο το δρόμο της στείρας άρνησης και της αντίδρασης. Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι τις προκλητικές και ανιστόρητες δηλώσεις Πολύδωρα, που ταυτίζει τις κινητοποιήσεις των φοιτητών με… «πολιτική βία» και «αντάρτικο πόλεων», καθώς και την εκστρατεία κατασυκοφάντησης αυτού του νεανικού κινήματος από τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, η απόσταση είναι μεγάλη. Όλοι μας, ανεξαρτήτως άποψης για το νόμο-πλαίσιο και για τις καταλήψεις, οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι με τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που συλλαμβάνονται, γίνονται αποδέκτες της κρατικής βίας, και κατηγορούνται και για… «σύσταση συμμορίας» από πάνω. Παιδιά, είμαστε μαζί σας!

Αποκτήσαμε και γενίτσαρους

Την ίδια ώρα, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος εμφορείται από άλλου τύπου ανησυχίες. Προσεύχεται, λέει, στο Θεό, για να σώσει την ελληνική κοινωνία από τους «γενίτσαρους» που υποστηρίζουν αυτό το, διάσημο πλέον, βιβλίο Ιστορίας της έκτης Δημοτικού. Κι άντε, ο Θεός μας σώζει από τους «γενίτσαρους» (άλλα προβλήματα δεν είχαμε). Από τούτον τον Αρχιεπίσκοπο ποιος θα μας σώσει;

Πέσ' τα, μεγάλε!

Τι αέρα αναπνέουμε σ’ αυτή την πόλη;

Εμείς, αν ο μη γένοιτο πιστεύαμε ότι η προσευχή βοηθάει, θα προσευχόμασταν να πέσουν κάπως τα επίπεδα των ατμοσφαιρικών ρύπων στη Θεσσαλονίκη. Όπως αναφέρεται στον δημοτικό ιστότοπο www.envdimosthes.gr, στα 160μg/m³ έφτασε η μέγιστη ωριαία μέση τιμή των αιωρούμενων σωματιδίων ΡΜ10 στο κέντρο της πόλης την προηγούμενη Παρασκευή. Η οριακή ημερήσια μέση τιμή που έχει ορίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την προστασία της ανθρώπινης υγείας είναι τα 50μg/m³. Μιλάμε για μικροσκοπικά σωματίδια που επικάθονται στους πνεύμονες με την εισπνοή και είναι ικανά να σας στείλουν στα θυμαράκια πολύ πριν την ώρα σας. Ευαισθητοποιηθείτε, πριν να είναι αργά!

Η δικαστική επίλυση του κυκλοφοριακού

Εισαγγελικό έλεγχο ζητά ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, για όλες τις κλήσεις παράνομου παρκαρίσματος που σβήνονται εκ των υστέρων. Μην τυχόν και ξεγλιστρήσει από τη λυπητερή κανένας «γνωστός γνωστού». Εμ, βέβαια, έτσι είναι. Όταν κάθε πρωί παρκάρει την αμαξάρα του δωρεάν ο Κύριος Εισαγγελέας στο υπόγειο, κυριλέ πάρκινγκ του δικαστικού μεγάρου, φυσικό είναι μετά να δυσανασχετεί με όλα αυτά τα αυτοκίνητα που βλέπει παρκαρισμένα γύρω του. «Ψωμί θέλει ο λαός; Μα, γιατί, δεν του αρέσει η τούρτα;»

Πάρ' τους τις πινακίδες όλους!

Ταγαράδες Update: Ούτε η Νομαρχία είναι αρμόδια!

Γράφαμε χθες για όλα τα "συναρμόδια" υπουργεία και πόσο ανεύθυνα αποδείχθηκαν τελικά. Και, προσέξτε, το άκρον άωτον της ανευθυνότητας είναι αυτή που την παραδέχεσαι κι εσύ ο ίδιος. Έτσι, όλα τα υπουργεία έσπευσαν, το ένα μετά το άλλο, να βγάλουν την ουρίτσα τους από τη φωτιά. Το μπαλάκι έπεφτε, δια της μεταβατικής ιδιότητος, στη Νομαρχία. Αυτή "έδειχναν" τα υπουργεία ως αρμόδια. Πριν, λοιπόν, περάσουν δυο μέρες, έστειλε επιστολή η Νομαρχία Θεσσαλονίκης στην εφημερίδα "Μακεδονία" (2/3/07), η οποία κάλυπτε το θέμα, στην οποία αναφέρεται ότι "η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσσαλονίκης δεν έχει ουδεμία αρμοδιότητα και καμία ευθύνη επί της λειτουργίας της χωματερής". Μετά τα υπουργεία, λοιπόν, και η Νομαρχία σπεύδει να ενταχτεί στον τιμητικό κύκλο των αναρμόδιων. Τα συγχαρητήριά μας.
Είναι όμως πραγματικά τραγικό να συντηρούμε έναν τόσο τεράστιο κρατικό μηχανισμό, να μας πουλάνε μούρη, επικαλούμενοι μάλιστα την ψήφο μας, όλοι αυτοί οι υπουργοί-νομάρχες-δήμαρχοι και το κακό συναπάντημα, λουσάτοι και περισπούδαστοι με τις λιμουζίνες τους, και τελικά κανείς τους να μην είναι υπεύθυνος για τίποτα! Έλεος!

Η ποινικοποίηση του κυκλοφοριακού

Σε ποντικοπαγίδα έχει εξελιχτεί για τους οδηγούς το κέντρο της πόλης, αλλά και η Βασιλίσσης Όλγας. Σαν τα ποντίκια περιφέρονται γύρω-γύρω τα αυτοκίνητα σε αναζήτηση μιας θέσης παρκαρίσματος ή προσωρινής στάθμευσης, κι από πίσω η νεόκοπη Δημοτική Αστυνομία, με κάτι παπάκια που δεν τα πιάνει το μάτι, να πλησιάζει το υποψήφιο θύμα, σαν γάτα, από πίσω, πατώντας ξαφνικά εκείνη την στριγκιά σειρήνα, κι αλίμονο σ’ όποιον δεν βάλει μπρος τη μηχανή και δεν γίνει καπνός σε χρόνο dt.

Η κατάσταση είναι άκρως παράλογη, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε μια πόλη που δεν διαθέτει ούτε χώρους στάθμευσης, ούτε αξιόπιστα μέσα μαζικής μεταφοράς, η χρήση του γιωταχί είναι νομοτελειακή και αναπόφευκτη. Και θα διαιωνίζεται, ό,τι πρόστιμα και να βάλει ο Δήμος, αν δεν αρθούν τα αίτιά της.

Φαίνεται όμως ότι βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα νέο σύμπτωμα παραλογισμού και εθελοτυφλίας της κοινωνίας μας: Επειδή αδυνατούμε να άρουμε τις αιτίες που προκαλούν τα προβλήματά μας, ποινικοποιούμε τα αποτελέσματά τους.

Κυκλοφοριακό πρόβλημα; Πρόστιμα στους οδηγούς (αντί για δημιουργία πάρκινγκ και αξιόπιστου δικτύου μαζικών μεταφορών). Πρόβλημα οδικής ασφάλειας; Ξανά μανά πρόστιμα στους οδηγούς (αντί για καλλιέργεια σωστής οδικής παιδείας και κατασκευή ασφαλέστερων δρόμων). Πρόβλημα βίας στα γήπεδα; Μπουζούριασμα των ταραξιών (αντί για μέτρα στήριξης των νέων που περιθωριοποιούνται). Πρόβλημα διαφθοράς; Νέος, αυστηρότερος νόμος αντιμετώπισης των παραβατών (αντί για δομικές αλλαγές στο σύστημα συναλλαγών του Δημοσίου). Αν αποτελούσαν οι αυστηρότερες ποινές σωτηρία, τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες που εφαρμόζουν συχνά-πυκνά τη θανατική ποινή, θα έπρεπε να υπάρχει μηδενική εγκληματικότητα. Κι όμως, συμβαίνει το αντίθετο…

Ταγαράδες: Όλοι αναρμόδιοι (όπως πάντα)

Και παρότι ως κοινωνία έχουμε σπεσιαλιτέ στο να ανακαλύπτουμε αποδιοπομπαίους τράγους, αν ψάξει κανείς για ουσιαστικούς αρμόδιους και υπεύθυνους θα απογοητευτεί. Προσέξτε τι έχει γίνει με τις επιπτώσεις της καταστροφικής φωτιάς του περασμένου καλοκαιριού στη χωματερή των Ταγαράδων: Σε σχετική επερώτηση στη Βουλή, το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ δηλώνει αναρμόδιο. Το υπουργείο Υγείας ποιεί τη νήσσα. Το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης παραπέμπει στο υπουργείο Εσωτερικών. Το υπουργείο Εσωτερικών παραπέμπει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης παραπέμπει στη Νομαρχία. Οπότε συνάγουμε το συμπέρασμα ότι όλα τα υπουργεία με τους λουσάτους υπουργούς που φουσκώνουν σαν τις γαλοπούλες απ’ το καμάρι, είναι αναρμόδια! Πίσσα και πούπουλα…

ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΠΑΜΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ;

Συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, νομοσχέδια, θεσμικά πλαίσια. Πάπαλα. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν. Σήμερα η στήλη, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, αποκαλύπτει κάτι πολύ ουσιαστικότερο για τη βελτίωση της ζωούλας μας, το οποίο όμως σπανίως συζητιέται. Αναφερόμαστε στην αισθητική και αρχιτεκτονική υποβάθμιση του περιβάλλοντός μας.

Πώς είπατε; Λεπτομέρειες; Κι όμως! Από κει αρχίζει το κακό. Πάρτε για παράδειγμα την πανεπιστημιούπολη, όπου δεσπόζει σαν καφκικός πύργος το Κτίριο Διοίκησης, ένα γνήσιο αρχιτεκτονικό εξάμβλωμα, σύμβολο πολυδαίδαλης, χαοτικής κι αναποτελεσματικής διοίκησης. Είναι τυχαίο ότι αν επισκεφθείτε το εσωτερικό του θα βρεθείτε μπροστά σε ένα θέαμα υπέρβαρων υπαλλήλων, οι οποίοι καπνίζουν αρειμανίως χυμένοι στις καρέκλες τους, σε μια κατάσταση απόλυτης δημοσιοϋπαλληλικής νιρβάνα;

Ή το κτίριο της νέας Φιλοσοφικής. Πόσο εύκολο είναι για κάποιον που επισκέπτεται καθημερινά το κτίριο αυτό να συντηρήσει μέσα του έστω και λίγο από το ενδιαφέρον και τη χαρά της γνώσης; Αν δεν αλλάξουν αυτά, τι να σου κάνουν οι νόμοι και τα πλαίσια;

Ας πάμε στη δικαστική εξουσία. Είναι ποτέ δυνατόν να απονεμηθεί πραγματική δικαιοσύνη μέσα σ’ αυτό το τερατώδες κτίριο, το οποίο μάλιστα εσωτερικά είναι ακόμα πιο ψυχρό, αβυσσώδες και αβίωτο απ’ ό,τι απλά φαντάζεται ο ανυποψίαστος περαστικός; Αν εργάζεσαι εκεί μέσα, είναι λογικό να πρέπει να καταβάλλεις υπεράνθρωπες προσπάθειες για να μη ρίχνεις ισόβια κάθε μέρα. Μιλάμε για την απόλυτη αρχιτεκτονική ανθρωπιστική καταστροφή.

Τα ίδια ισχύουν και για πολλές άλλες υπηρεσίες. Από το ΙΚΑ εκεί δίπλα στα δικαστήρια, που αποτελεί μια πραγματική ασέλγεια στο υπέροχο κομμάτι του τοίχους της πόλης που καταφέρνει να επιβιώνει, μέχρι την ισοπεδωτικά άχαρη Εφορία Καλαμαριάς. Κι από τα πολυάριθμα σχολικά συγκροτήματα που θυμίζουν φυλακές, μέχρι ακόμα και τις εκκλησίες τύπου Αγίου Παντελεήμονα Καλαμαριάς, που χάσκουν με τα μπετά τους έξω.

Το blog ξεκινά από σήμερα μια μεγάλη προσπάθεια χαρτογράφησης της ασχήμιας στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Γράψτε μας για κτίρια, μνημεία, και λοιπά εξαμβλωματικά κατασκευάσματα που παρατηρείτε στην καθημερινότητά σας κι εμείς θα τα παρουσιάζουμε. Πού ξέρετε; Ίσως κάποτε θεσπιστεί μια Αισθητική Αστυνομία και αρχίσει να τα κατεδαφίζει…

Η αλήθεια για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις

Ώρα για μερικές δυσάρεστες διαπιστώσεις, τις οποίες όμως δύσκολα μπορεί να αρνηθεί κανείς:

1. Όλες σχεδόν οι καταλήψεις και λοιπές κινητοποιήσεις είναι τελείως αντιδημοκρατικές. Αποφασίζονται από γενικές συνελεύσεις που λειτουργούν χωρίς σαφείς κανόνες, υπό το κράτος ενός απόλυτου λαϊκισμού. Δεν υπάρχει καμία ημερήσια διάταξη, η κουβέντα πάει εκεί όπου την οδηγούν οι ειδικευμένοι συνταξιούχοι φοιτητές-γητευτές των αμφιθεάτρων, οι δε ψηφοφορίες είναι φανερές και ανεξέλεγκτες. Ψηφίζουν όσοι κι όποιοι τύχει να βρεθούν στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.

2. Το να θεωρείται η κατάληψη αυτονόητο δικαίωμα, αποτελεί ασυδοσία ιδιαζόντως ελληνικού τύπου, για την οποία ευθύνονται λιγότερο οι φοιτητές, και περισσότερο ολόκληρη η νεοελληνική κοινωνία, η οποία λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο. Τα πανεπιστήμια, όμως, δεν ανήκουν στους φοιτητές τους. Ανήκουν στους έλληνες πολίτες, και δη τους φορολογούμενους. Αυτοί τα πληρώνουν. Οι φοιτητές, στο κάτω-κάτω, θα κάτσουν τέσσερα, πέντε, έξι χρόνια και θα φύγουν.

3. Όποιος πιστεύει ότι είναι δυνατόν ποτέ να υπάρξει δωρεάν παιδεία, απλώς παραλογίζεται. Οι πανεπιστημιακές σπουδές, όπως και όλα τα επί γης αγαθά, κοστίζουν. Τα «δωρεάν» συγγράμματα, οι εργατοώρες των καθηγητών, τα εργαστήρια. Κάποια στιγμή καλό θα ήταν το φοιτητικό κίνημα να αναρωτιόταν ποιος πληρώνει το λογαριασμό, αλλά και ποιος εισπράττει, ποιος καρπώνεται κέρδη από τη «δωρεάν» παιδεία (π.χ. από τις άθλιες «δωρεάν» εκδόσεις της Υπηρεσίας Δημοσιευμάτων).

4. Τα δάκρυα των ήδη βολεμένων στα δημόσια ΑΕΙ, για τα δίδακτρα που θα αναγκαστούν να πληρώσουν οι μελλοντικοί φοιτητές των ιδιωτικών, μάλλον είναι κροκοδείλια. Αυτό που τους ενδιαφέρει στην πραγματικότητα είναι να κρατήσουν όσο το δυνατόν χαμηλότερα τον ανταγωνισμό («υποβάθμιση» των πτυχίων το βαφτίσανε). Όσοι δηλαδή βρέθηκαν στην απ’ έξω και εξωθούνται είτε στη φοιτητική μετανάστευση, είτε στα ιδιωτικά κολέγια, των οποίων τα πτυχία μέχρι σήμερα η πολιτεία δεν αναγνωρίζει, να πάνε να πνιγούνε.

5. Τέλος, αν αυτό το φοιτητικό κίνημα ήταν γνήσια ριζοσπαστικό και αληθινά νεανικό, αν αποτελούσε μέρος της λύσης, και όχι του προβλήματος, αν μη τι άλλο δεν θα έπασχε από αυτή την αρτηριοσκληρωτική έλλειψη φαντασίας. Έχει κολλήσει η βελόνα στις καταλήψεις. Τυποποιημένες, κομφορμιστικές αντιδράσεις. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό απ' όλα. Τι πετυχαίνεις όμως έτσι; Η εξεταστική χάνεται, το δημόσιο πανεπιστήμιο απαξιώνεται, όλο και περισσότεροι εξωθούνται στις αγκάλες των ιδιωτικών ΑΕΙ. Θύμωσε ο αγάς, κι έκοψε την τσουτσού του…

Μεγάλες αποκαλύψεις της «Κοινής Λογικής»

Διαβάστε, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα, την κρυφή ατζέντα της κυβέρνησης για τη συνέχεια των μεταρρυθμίσεων. Μετά τα πανεπιστήμια, τι άλλο σκέπτεται να ιδιωτικοποιήσει ο Μέγας Μεταρρυθμιστής Κωστάκης;

Ιδιωτική Δικαιοσύνη

Σύμφωνα λοιπόν με τις άκρως αξιόπιστες πηγές μας, η κυβέρνηση σκοπεύει να προχωρήσει στη δημιουργία ιδιωτικής Δικαιοσύνης! Το σχέδιο αυτό βασίζεται σε μια αρχική ιδέα του ίδιου του Κωστάκη, που το εμπνεύστηκε από ένα αμερικάνικο νέο-γουέστερν που είδε πρόσφατα σε dvd. Το σκεπτικό έχει ως εξής:
Είναι γνωστό ότι για να δικαστεί ένα πλημμέλημα χρειάζεται να περιμένεις καμιά δεκαριά χρονάκια στην ουρά, κι άλλα τόσα μέχρι να τελεσιδικήσει η απόφαση, αν δεν πέσεις πάνω σε κανέναν Καλούση, οπότε σε βλέπω να τρέχεις στα στριπτιζάδικα προς εξεύρεση «νομικής υποστήριξης». Σε ένα ιδιωτικό δικαστήριο, θα προσφεύγεις, θα πλερώνεις τον δικαστή κανονικά και με το νόμο, και θα σου βγάζει την απόφαση αυθημερόν. Αν το πράγμα λειτουργήσει καλά, μελετάται η επέκτασή του και στα κακουργήματα, οπότε το θύμα μιας κακουργηματικής πράξης, αντί να περιμένει την αργοκίνητη ελληνική αστυνομία και δικαιοσύνη να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους, θα εντοπίζει μόνο του το δράστη με τη βοήθεια κάποιου ιδιωτικού ντετέκτιβ, θα το παραπέμπει για δίκη στο ιδιωτικό κακουργιοδικείο, κι αν κριθεί ένοχο, θα φυλακίζεται άμεσα στις ιδιωτικές φυλακές που θα διατηρεί το Δικαστήριο στα υπόγειά του.

Ιδιωτικές ένοπλες δυνάμεις

Στη συνέχεια η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη θέσπιση ιδιωτικής Εθνικής Άμυνας. Σύμφωνα με το σκεπτικό της, το οποίο βασίζεται σε μια ιδέα που εφαρμόζεται ήδη στη Γερμανία, αφού έτσι κι αλλιώς πόλεμος συχνά δεν γίνεται, γιατί να πληρώνουμε όλους αυτούς τους καραβανάδες για να παίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς τάβλι; Αντί να διατηρούμε μόνιμες ένοπλες δυνάμεις, μπορούμε κάλλιστα να αναθέσουμε την άμυνα της χώρας μας σε μισθοφορικά σώματα που θα συστήσουν εταιρείες security. Ολόκληρη Αμερικανική Πρεσβεία εταιρεία security εμπιστεύθηκε για την ασφάλειά της, εμείς γιατί να υστερήσουμε, δηλαδή;

Ιδιωτική εκκλησία

Τέλος, για να γλιτώσει απ’ το βραχνά της καταβολής μισθών στους παπάδες, η κυβέρνηση απεργάζεται την ιδιωτικοποίηση της εκκλησίας, σχέδιο που εμπνεύστηκε η καθ’ ύλην αρμόδια υπουργός κ. Μαριέτα Γιαννάκου όταν, σερφάροντας στο διαδίκτυο, έπεσε πάνω στο ποστ αυτό του συν-μπλόγκερ Δείμου. Η Εκκλησία της Ελλάδας θα μετατραπεί σε Α.Ε. (Ανώνυμο Εταιρεία), η δε Ιερά Σύνοδος θα παίζει το ρόλο του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.). Οι πιστοί, αντί για οβολό και κεράκι, θα μπορούν να αγοράζουν μετοχές, ούτως ώστε να έχουν και μέρισμα από τα κέρδη της επιχείρησης, η οποία, σύμφωνα με το απόρρητο κυβερνητικό σχέδιο, προβλέπεται κάποια στιγμή να μπει και στο χρηματιστήριο…

Ιδιωτικά πανεπιστήμια

Δεν καταλαβαίνω. Δεν πρέπει, λέει, να γίνουνε ιδιωτικά πανεπιστήμια, γιατί το δικαίωμα στη μόρφωση είναι ιερό και δεν πρέπει να τυγχάνει εμπορευματοποίησης.

Μα, καλά, ιδιωτικά δημοτικά σχολεία δεν έχουμε; Ιδιωτικά Γυμνάσια-Λύκεια δεν έχουμε; Γιατί, λοιπόν, να απαγορεύονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Κι ας μην ξεχνούμε ότι οι βάσεις για μια σωστή παιδεία εκεί τίθενται. Στα Δημοτικά και τα Γυμνάσια, όχι στα πανεπιστήμια.

Επίσης: Το δικαίωμα στην υγεία δεν αποτελεί ιερό και δημόσιο αγαθό; Κι όμως, διαθέτουμε ιδιωτικά νοσοκομεία. Το δικαίωμα στην καλλιτεχνική καλλιέργεια δεν αποτελεί ιερό και δημόσιο αγαθό; Κι όμως, τα περισσότερα θέατρα είναι ιδιωτικά. Το δικαίωμα στη σωστή διατροφή δεν είναι επίσης εκ των ουκ άνευ σε μια δημοκρατική κοινωνία και κάτι που θα πρέπει να προστατεύεται από την χύδην εμπορευματοποίηση; Κι όμως, αποδεχόμαστε σαν κάτι φυσικό τις ιδιωτικές βιομηχανίες τροφίμων.

Και τέλος, γιατί δαιμονοποιείται κατ’ αυτόν τον τρόπο ο ιδιωτικός τομέας; Είναι δυνατόν σε μια χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν έτει 2007 να ταυτίζουμε την επιχειρηματικότητα με την αισχροκέρδεια; Γιατί είναι τόσο χυδαίο να συστήσει κάποιος μια εμπορική επιχείρηση – κερδοσκοπική, ναι, κερδοσκοπική - στο χώρο της παιδείας; Και, εν πάσει περιπτώσει, στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια παιδεία το έχει ήδη κάνει, όπως προανέφερα. Γιατί όχι και στην τριτοβάθμια;

Συμπέρασμα: Σκεπτόμαστε με αγκυλώσεις και ταμπού και κυνηγάμε φαντάσματα.

Κινητοποιήσεις για το άρθρο 16

Μας κούφανε πάλι η «εκπαιδευτική κοινότητα» (αλήθεια, πώς ακριβώς ορίζεται αυτή, και ποιοι ακριβώς αποφασίζουν για λογαριασμό της;). Την ίδια μέρα (10 Ιανουαρίου) που μπαίνει προς συζήτηση στη Βουλή η πρόταση για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, σχεδιάζουν κινητοποιήσεις κι απεργίες. Μέχρι και πεντάωρη στάση εργασίας της ΑΔΕΔΥ προγραμματίστηκε (τι ακριβώς τους κόφτει τους δημοσίους υπαλλήλους το όλο ζήτημα, δεν ξεκαθαρίζεται. Θα είναι πάντως μια καλή ευκαιρία για ψώνια. Έτσι κι αλλιώς, γι’ αυτούς, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει…). Κι όλ’ αυτά για να μην συζητηθεί στη Βουλή η πρόταση. Μα, υπάρχει τίποτα πιο αντιδημοκρατικό;
Εφόσον είναι τόσο βέβαιοι ότι έχουν δίκιο, γιατί φοβούνται τη συζήτηση; Δεν καταλαβαίνω…

Πρόωρες εκλογές

… Μέχρις ότου, βέβαια, την καταντήσουνε τελείως κουρέλι την παιδεία μ’ όλες αυτές τις απεργίες και τις καταλήψεις από το Δημοκρίτειο στη Θράκη μέχρι το Πανεπιστήμιο Κρήτης, κι επικαλεστεί η κυβέρνηση το χάος στην ανώτατη παιδεία για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Τις οποίες, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε (από πού δεν ξέρω, θα σας γελάσω), θα τις κερδίσει. Και μετά δεν θα υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία για να μην αποδεχτούμε τις αλλαγές που βούλεται η Νέα Δημοκρατία.
Μήπως αυτό επιδιώκουν τελικά οι «αγωνιστές του πανεκπαιδευτικού μετώπου»;

Έργο επέκτασης του διαδρόμου προσαπογειώσεων στο αεροδρόμιο «Μακεδονία»

Σε προσφυγή στα αρμόδια όργανα της ΕΕ προσανατολίζονται κάτοικοι και φορείς του Λιτοχώρου Πιερίας, προκειμένου να αντιδράσουν στη χρησιμοποίηση τεραστίων ποσοτήτων από αδρανή υλικά τα οποία θα αποσπαστούν από το δημοτικό λατομείο Λιτοχώρου. Τα υλικά αυτά θα μεταφερθούν στη συνέχεια ακτοπλοϊκώς στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», αφού πρώτα μετατραπεί το αλιευτικό καταφύγιο Γρίτσας σε εμπορικό λιμάνι. Οι κάτοικοι ανησυχούν για ανεπανόρθωτη αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος, τόσο στην περιοχή του λατομείου, το οποίο βρίσκεται μάλιστα στο δρόμο για το Δίον, όσο και στη Γρίτσα, που διαθέτει σήμερα μια από τις ελκυστικότερες παραλίες της περιοχής. Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε το άρθρο της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας
Υπενθυμίζεται ότι το έργο αφορά στην επέκταση του διαδρόμου κατά ένα χιλιόμετρο μέσα στη θάλασσα, ούτως ώστε να μπορεί το αεροδρόμιο να δέχεται υπερατλαντικές πτήσεις. Στο έργο έχουν ήδη αντιδράσει φορείς και κάτοικοι του Δήμου Θερμαϊκού, φοβούμενοι περιβαλλοντική καταστροφή στις ακτές της Περαίας. Σχετικά με το θέμα βλέπε το γνωστό blog Τα μυστικά του κόλπου
Η ειρωνεία είναι ότι, το πανάκριβο αυτό έργο, το οποίο προγραμματίζεται να είναι έτοιμο το 2011, βασίζεται στην άκρως έωλη υπόθεση ότι υφίσταται διεθνές ενδιαφέρον για υπερατλαντικές πτήσεις προς τη Θεσσαλονίκη. Λες και αυτό τους μάρανε τους Αυστραλούς και τους Αμερικάνους, ότι δεν υπάρχει direct σύνδεση για την αγαπημένη τους ευρωπαϊκή πόλη. Μέσω Αθηνών, ή Μιλάνου, ας πούμε, θα τους χαλούσε…
Ρεζουμέ: Καταστρέφετε που καταστρέφετε το περιβάλλον, τρώτε που τρώτε τα δισεκατομμύρια, μήπως θα μπορούσατε να κάνετε κανένα χρήσιμο έργο, τουλάχιστον; (Μετρό από Σταυρούπολη μέχρι Καλαμαριά, για παράδειγμα…)

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2007

Τι μας περιμένει άραγε το 2007; Ποια τα σημαντικότερα γεγονότα στην πολιτική, την κοινωνία, τον αθλητισμό και τη ζωή στην αγαπημένη μας πόλη; Ο Καζαμίας της Κοινής Λογικής για το 2007 δίνει τις απαντήσεις που όλοι περιμένουμε…

Ιανουάριος: Η χρονιά ξεκινά με την πόλη ανάστατη από την παράλειψη του Δημάρχου Τσαλακωμένου να μην διοργανώσει φέτος γιορτή στην Πλατεία Αριστοτέλους για τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς. Ο Τσαλακωμένος κάνει ρελάνς δηλώνοντας ότι το έκανε για να διαμαρτυρηθεί για τη μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων σε «Αλέξανδρος ο Μακεδών».

Φεβρουάριος: Μετά το Survivor Ελλάδας-Τουρκίας, διοργανώνεται Survivor Ελλάδας-Αλβανίας. Ο Νομάρχης Πανίκας Ψωμιάδης προτείνει και τη διοργάνωση Survivor Ελλάδας – Σκοπίων, με έπαθλο την ονομασία «Μακεδονία». Προσφέρεται μάλιστα να συμμετάσχει και ο ίδιος, ούτως ώστε η εθνική νίκη να είναι βεβαία.

Μάρτιος: Ο Νομάρχης Πανίκας ζητά από τον φίλο του, κυβερνήτη της Καλιφόρνια Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, να αγοράσει τον ΠΑΟΚ. Οι διαπραγματεύσεις ναυαγούν όταν ο Άρνι ζητά τη μετονομασία του ΠΑΟΚ σε "Terminator Enterprizes Inc." και τη μεταφορά της έδρας του στο Λος Άντζελες. Ο Πανίκας του ζητά τότε να κάνει τουλάχιστον ντα τους Σκοπιανούς για να πάρουν πίσω το όνομα του αεροδρομίου τους. Πράγματι, ο τέως Εξολοθρευτής προτείνει τη μετονομασία του σε "Skopjie Schwarzenegger International".

Απρίλιος: Η προβολή του Survivor Ελλάδα-Αλβανία συνεχίζεται αποκλειστικά στην αλβανική τηλεόραση, καθώς έχουν απομείνει μόνο Αλβανοί παίκτες. Ο Πανίκας ζητά την αποστολή επίσημου διαβήματος διαμαρτυρίας προς την αλβανική κυβέρνηση.
Η Θεσσαλονίκη ανακηρύσσεται «Καθαρότερη πόλη της Ευρώπης», μετά από ψηφοφορία στην οποία συμμετείχαν τα μέλη της Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Θεσσαλονίκης, εκτός από τα προσκείμενα σε ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ, τα οποία αποχώρησαν καταγγέλλοντας καλπονοθεία.

Μάιος: Ο ΠΑΟΚ νικά με γκολ των Τόργκελε, Τσίγκα και Χαραλαμπίδη 3-0 τον Παναθηναϊκό και κατακτά θριαμβευτικά το Κύπελλο Ελλάδας. Αμέσως μετά υποβιβάζεται στη Δ΄ Εθνική λόγω χρεών.

Ιούνιος: Φιάσκο και φέτος με τα δρομολόγια των πλοίων. Οι παρκαδόροι των φέρι μποτ απεργούν, γιατί ο Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μανόλης Κεφαλογιάννης σχεδιάζει να τους ιδιωτικοποιήσει. Στα λιμάνια επικρατεί χάος, καθότι ουδείς είναι ικανός να χώσει το αυτοκίνητό του με την όπισθεν ανάμεσα στις νταλίκες μέσα στα οχηματαγωγά. Η κυβέρνηση αναγκάζεται να αλλάξει τον υπουργό. Αναλαμβάνει ο Γιάννης Κεφαλογιάννης.

Ιούλιος: Τσάρτερ που μετέφερε βρετανούς τουρίστες στο αεροδρόμιο «Μέγας Αλέξανδρος» της Καβάλας μπερδεύεται και προσγειώνεται στο αεροδρόμιο «Αλέξανδρος ο Μακεδών» των Σκοπίων. Οι τουρίστες αποβιβάζονται κανονικά και απολαμβάνουν τις διακοπές τους χωρίς να συνειδητοποιήσουν το παραμικρό.

Αύγουστος: Μεγάλο συλλαλητήριο διοργανώνει ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος στην Καλλικράτεια, για να διαμαρτυρηθεί ο παραθερίζων λαός για τη μετονομασία του Αεροδρομίου των Σκοπίων. Ακολουθεί εσπερινό μπιτς πάρτυ.

Σεπτέμβριος: Λόγω των δραματικών εξελίξεων στο Σκοπιανό, ο Κωστάκης προκηρύσσει πρόωρες εκλογές. Ο Τσαλακωμένος παραιτείται προκειμένου να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής, όπως και το πρωτοπαλίκαρό του, ο αντιδήμαρχος της «πιο καθαρής πόλης της Ευρώπης» Βαγγέλης Δημητρίου. Ο Άγγελος Αναστασιάδης αναλαμβάνει τον ΠΑΟΚ.

Οκτώβριος: Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης ζητά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, προκειμένου να αποφανθεί ο λαός αν δικαιούται ο Νομάρχης να αντικαθιστά τον παραιτηθέντα δήμαρχο. Τελικά, το δημοτικό συμβούλιο, για να συμβιβάσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αποφασίζει να αναθέσει τη δημαρχία στον δημοτικό σύμβουλο του ΛΑΟΣ Ανέστη Κεραμιδά.

Νοέμβριος: Παοκτσήδες κλείνουν τα Μάλγαρα, την Εγνατία Οδό, καθώς και την οδό Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι και απειλούν να μαυρίσουν Κωστάκη – Γιώργακη και όποιον άλλο πολιτικό πάρει η μπάλα, αν δεν χαριστούν τα χρέη στην αγαπημένη τους ομάδα. Με υπουργικό διάταγμα ο ΠΑΟΚ επανέρχεται στην Α΄ εθνική, του χαρίζονται τα χρέη και του αποδίδονται τα κέρδη από το Στοίχημα για ένα χρόνο, προκειμένου να ορθοποδήσει. Ο Άγγελος Αναστασιάδης παραιτείται.

Δεκέμβριος: Μετά από ολονύκτιο ντέρμπι που δεν παίρνει χαμπάρι κανείς, γιατί όλοι παρακολουθούν την ίδια ώρα τον Φερεντίνο να μοιράζει εκατομμύρια, η Νέα Δημοκρατία κερδίζει τις εκλογές. Ο Γιωργάκης παραιτείται, και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Ο Βαγγέλης Δημητρίου εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς και απειλεί να μετατρέψει την Ελλάδα στην «πιο καθαρή χώρα της Ευρώπης». Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο οποίος δεν καταφέρνει να εκλεγεί, καταγγέλλει τον Δημητρίου για εξαπάτηση του λαού της Θεσσαλονίκης και αποκαλύπτει ότι η Θεσσαλονίκη δεν ήταν στην πραγματικότητα η καθαρότερη πόλη της Ευρώπης. Δεν τον πιστεύει όμως κανείς…

Καλή χρονιά!

Γέμισε ο Θερμαϊκός καράβια

Τις τελευταίες μέρες, όποιος στρέφει το βλέμμα προς τη θάλασσα, τη βλέπει γεμάτη καράβια. Είναι τόσα πολλά, που θαρρείς πως θα ξεβραστούν στην παραλία. Μη νομίσετε, όμως, πως μετατραπήκαμε αίφνης σε βαρυσήμαντο κόμβο του διεθνούς εμπορίου. Πολύ απλά, απεργούν οι λιμενεργάτες, γιατί αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Έτσι, τα φορτία των πλοίων ξεφορτώνονται με πολύ αργούς ρυθμούς, τα πλοία σωρεύονται στον Θερμαϊκό, οι έμποροι μετρούν ζημίες δισεκατομμυρίων, ενώ πολλοί κάνουν ήδη τη δουλειά τους μέσω Μπουργκάς ή Δυρραχίου. Πώς λέμε, «Θεσσαλονίκη, μητρόπολη της βαλκανικής»; Ε, καμία σχέση…

Είσαι αθώος; Θα το μάθεις σε δέκα χρόνια

Κι όπως συσσωρεύονται τα πλοία στα λιμάνια (και στον Πειραιά τα ίδια γίνονται, ελέω του απίθανου αυτού υπουργού, που έπρεπε καλά και σώνει, απ’ ό,τι φαίνεται, κάπου να υπουργεύσει, ελέω ονόματος – όπως έχουμε ξαναγράψει, μας κυβερνάνε τα σόγια), κάπως έτσι συσσωρεύονται κι οι υποθέσεις στα δικαστήρια. Δέκα χρόνια απαιτούνται κατά μέσο όρο μέχρι να δικαστεί ένα κακούργημα, έξι για πλημμέλημα. Φανταστείτε να κατηγορείστε αδίκως για κάτι και να πρέπει να περιμένετε μια δεκαετία. Τι να την κάνεις τέτοια καθυστερημένη δικαιοσύνη; Αφήστε που, σε τέτοιο κακομούτσουνο κτίριο που στεγάζονται τα δικαστήρια στην πόλη μας, είναι λίγο δύσκολο να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Μπαίνεις μέσα και νομίζεις πως ζεις τη Δίκη του Κάφκα.

Η πλήρης έκλειψη της πολιτικής

Την ίδια ώρα, βιώνουμε την πλήρη έκλειψη της πολιτικής. Το μείζον πολιτικό ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ έχει αναχθεί σε ζήτημα προσωπικής κόντρας δυο υπουργών, η δε νομοθετική του διαχείριση γίνεται σε επίπεδο τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο. Κάπως έτσι πάει να περάσει η κυβέρνηση την εκχώρηση του μάνατζμεντ του ΟΤΕ σε ιδιώτες. Κρυφά, σαν τσόντα στο φορολογικό νομοσχέδιο. Η Βουλή δεν είναι τελικά παρά τριακόσια άβουλα χέρια που σηκώνονται με πλήρη κομματικό αυτοματισμό συχνά δίχως να γνωρίζουν καν τον λόγο...

















Τα παιδία παίζει...

Χρόνια Πολλά!

Μέσα σ’ όλα αυτά είναι να απορεί κανείς πώς λειτουργούμε ως χώρα. Θα είναι Έλληνας ο Θεός, φαίνεται. Κι έτσι, θα ξεχυθούμε και φέτος να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, να γλεντήσουμε το σήμερα, γιατί αύριο ποιος ξέρει τι μας ξημερώνει. Καλές γιορτές, σε όλους, λοιπόν! Χρόνια πολλά! Καθώς όλο και περισσότερα πράγματα γύρω μας αποσυντίθενται, τόσο περισσότερο αυτό που μένει δεν είναι παρά η αγάπη μέσα στις καρδιές μας και η αισιοδοξία – όσο παράλογη κι αν φαίνεται. Το 2007 θα είναι καλύτερο!

Οι πολιτικοί δεν είναι για να λύνουν τα προβλήματα. Είναι για να τα διαχειρίζονται...

Μεγάλη εθνική επιτυχία Ελλάδας και Κύπρου! Τα καταφέραμε! Αποσυνδέθηκε η επίλυση του Κυπριακού από την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Έτσι, ακόμη και στην ακραία περίπτωση που προχωρήσει η υποψηφιότητα της Τουρκίας, θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο ότι το Κυπριακό θα μπορεί να παραμένει άλυτο, για να συνεχίσουμε ανενόχλητοι να διαμαρτυρόμαστε επ’ άπειρω για τα χαμένα δίκαια του ελληνισμού.

Ακούει για επίλυση και βλέπει εφιάλτες...

Συνάντηση δυο γιγάντων της διεθνούς πολιτικής

"Μια εξαιρετική υποδοχή επιφύλαξε στο Νομάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνια και γνωστός ηθοποιός Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, καθώς τον δέχθηκε κατ’ εξαίρεση στο Κυβερνείο όπου υποδέχεται μόνο πρωθυπουργούς και ανώτατους πολιτειακούς άρχοντες.
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης αφού δήλωσε θαυμαστής του, του μίλησε για την Ελλάδα και τον ευχαρίστησε για ό,τι προσφέρει στην ακμάζουσα ελληνική ομογένεια της Καλιφόρνια, ενώ ο κ. Σβαρτσενέγκερ θυμήθηκε τη συγχαρητήρια επιστολή που του είχε στείλει ο Νομάρχης όταν εξελέγη Κυβερνήτης.
Οι δύο άνδρες αντάλλαξαν ευχές για τη νέα θητεία η οποία πρόσφατα ανανεώθηκε και για τους δύο, συζήτησαν σε φιλικό κλίμα για θέματα οικονομικής, τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης και συνεργασίας της Πολιτείας της Καλιφόρνια με τη νομαρχία Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Ψωμιάδης χάρισε στον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ την κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έναν τόμο με την Ιστορία της Θεσσαλονίκης. Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια ανταπέδωσε με ένα συλλεκτικό μπουκάλι κρασί δικής του παραγωγής. Υποσχέθηκε, μάλιστα, ότι όταν έρθει στην Ελλάδα θα επισκεφθεί και τη Θεσσαλονίκη."
Ναι, δεν είναι πλάκα, το παραπάνω δελτίο τύπου πήραμε από την ιστοσελίδα της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, ιδού και η σχετική φωτό:

Μπορεί να του λείπει μπόι, αλλά ο δικός μας είναι γνήσιος, δεν βγάζει αυτή την πλαστικίλα την αμερικάνικη...

Το πιο σύντομο ανέκδοτο

"Ο Σπύρος Βούγιας κατεβαίνει υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Θεσσαλονίκης"
Αχα χα χα χαχαχαχαχαχα!

Προκόβει η ελληνική τηλεόραση

Μεγάλη ρέντα έχουν τα κανάλια τελευταία. Μετά την Αμάρυνθο και το Αγρίνιο, τους έκατσε τώρα κι ο βιαστής της Νίκαιας κι εξασφαλίστηκε η περιούσια τηλεθέαση και γι’ αυτή τη βδομάδα. Σ' αυτό εδώ το πολύ συμπαθητικό blog διάβασα ότι είχαν πάρει σβάρνα τα σχολεία και προσφέρανε 50 ευρώ για κάθε τολμηρό βιντεάκι. Λέτε να προσφέρουν αμοιβές και σε επίδοξους εγκληματίες; Όλα να τα περιμένει κανείς.

Επόμενη προτεινόμενη μεγάλη επιτυχία των καναλιών: Σύνδεση της επίλυσης του Κυπριακού με τις εξελίξεις στο Survivor Ελλάδα – Τουρκία…





Οι νέοι επίδοξοι αγωνιστές του Κυπριακού

Ταυτότητα θέλεις; Την έβαψες...

Δεν παιζόμαστε με τίποτα σ’ αυτή τη χώρα, βρε παιδιά! Έβγαλε εγκύκλιο το Υπουργείο στα πλαίσια της καλύτερης εξυπηρέτησης του πολίτη και του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης κλπ. κλπ., να εκδίδονται οι ταυτότητες μέσα σε μια μέρα. Πάω λοιπόν κι εγώ στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου και τι μου λένε; «Το Φεβρουάριο θα την πάρετε». Εντάξει, το κατανοώ, πλακώσαν όλοι τώρα λόγω της κατάργησης των παλαιών διαβατηρίων (άλλο πάλι και τούτο, να έχεις βγάλει διαβατήριο μέχρι το 2010 και να στο καταργούν έτσι πραξικοπηματικά, λες και δεν το πλήρωσες), αλλά τέτοια καθυστέρηση; Τέλος πάντων.
«Θα πρέπει», μου λένε, «να κλείσετε ένα ραντεβού για το Φεβρουάριο».
«Ραντεβού. Ευρωπαϊκή έννοια», σκέφτομαι. «Κυριλέ». Ανεβαίνω πάνω, και τι να δω; Μια ουρά τουλάχιστον δύο ωρών. «Τί ’ναι αυτό, ρε παιδιά; Ραντεβού δεν είπαμε θα κλείσουμε»; «Ακριβώς, κύριε μου», απαντά με σαδιστική σαφήνεια το όργανο, «ραντεβού θα κλείσετε. Αυτή είναι η ουρά για το ραντεβού. Μάλλον όμως δεν προλαβαίνετε για σήμερα. Καλύτερα να ’ρθείτε αύριο στις οκτώ το πρωί, ώστε κατά τις δώδεκα νά ’χετε ξεμπερδέψει».
Δηλαδή να ξανάρθω, και να κάτσω τέσσερις ώρες σα ζώο στην ουρά, για να πάρω την ταυτότητα μετά από δυο μήνες. Ευρωπαϊκότατο. «Και να φανταστεί κανείς ότι υποτίθεται πως οι ταυτότητες εκδίδονται αυθημερόν», μονολόγησα, έτσι για να μου φύγει το μαράζι. «Μα και βέβαια αυθημερόν εκδίδονται», μου ανταπαντά ο σαδιστής μπάτσος, που απ’ ό,τι φαίνεται το φχαριστιέται πολύ. «Το Φεβρουάριο που θα έρθετε, μέσα σε μια μέρα θα την πάρετε».
Τι να του πεις τώρα; Να σου ξεφύγει και καμιά κουβέντα να σε κάνουν αγνώριστο, σαν τον κύπριο φοιτητή. Χαιρέτισα ευγενικά και έφυγα. Τουλάχιστον να του στερήσω την ικανοποίηση να με δει τσαντισμένο. Αθάνατη ελληνική διοίκηση…

Για του λόγου το αληθές, ιδού και το λινκ στην ιστοσελίδα των ΚΕΠ, όπου αναφέρεται ότι η έκδοση δελτίου ταυτότητας γίνεται αυθημερόν.

Γιώργο γερά, η ήττα είναι κοντά

Η πολιτική, ως γνωστόν, είναι θέμα τρίχας...

Επιστροφή στα ένδοξα χρόνια του ’80 για το ΠΑΣΟΚ. Τριχωτοί «αρκούδοι» με παχιά μουστάκια διαμετρήματος Χαραλαμπόπουλου και Βερυβάκη αναλαμβάνουν την επιχείρηση ανάνηψης του κινήματος από το σοκ της βίαιας μαριλιζοποίησης. Στόχος όχι η αποφυγή της ήττας, αλλά ο διαμοιρασμός της ευθύνης της στους εσωκομματικούς αντιπάλους. Ίνα πληρωθούν οι γραφές που προβλέπουν επτά χρόνια Κωστάκη στην εξουσία, και μετά Γιωργάκη. Βοήθειά μας…

Φύγε συ, έλα συ

Σ’ αυτή τη χώρα η πολιτική ασκείται διά της μεθόδου της αναμονής. Όλοι κάτι περιμένουν. Ο μεν Γιωργάκης να χάσει τις εκλογές, για να τολμήσει επιτέλους να μεταρρυθμίσει το κόμμα του και να κερδίσει τις επόμενες, ο δε Κωστάκης να κερδίσει τις εκλογές, μπας και τολμήσει επιτέλους να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει πολλάκις εξαγγείλει, ώστε να χάσει τις επόμενες. Άλλωστε, η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία αποτελεί την πεμπτουσία της δημοκρατίας μας. Φύγε συ, έλα συ. Και στο βάθος Ντόρα. Χαρά στο κουράγιο μας…

Η πρωθυπουργός της Ελλάδας το 2018

Είναι οι μισθολογικές αυξήσεις ζήτημα δικαστικής απόφασης;

Μαζεύτηκαν πριν από λίγες μέρες οι δικαστές να συζητήσουν τα προβλήματά τους, και τι είπε ολόκληρος πρόεδρος του Αρείου Πάγου; Ότι κακώς διαμαρτύρονται κάποιοι για τις υπέρογκες αυξήσεις στους μισθούς των δικαστικών, γιατί ήταν, λέει, «σύννομες». Δηλαδή, τι υπονοεί; Ότι θα μπορούσαν να ήταν και «παράνομες»; Γιατί αισθάνεται την ανάγκη να κάνει μια τέτοια διευκρίνηση; Και, εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι αν ήταν σύννομες, αλλά αν ήταν κοινωνικά δίκαιες. Γνωρίζει ίσως ο κύριος Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας τη συγκεκριμένη έννοια;










Ο νέος υπουργός Οικονομικών

Ποδόσφαιρο Made in Greece

Και τώρα η στήλη θα σας αποκαλύψει την πραγματική αιτία που δεν πάει καλά το ποδόσφαιρό μας. Ο λόγος είναι, λοιπόν, ότι στη χώρα μας το άθλημα παίζεται με τους ποδοσφαιριστές περισσότερη ώρα πεσμένους κάτω, παρά όρθιους να παίζουν μπάλα. Διότι, ή θα κερδίζει η ομάδα τους και θα κυλιούνται κάτω για καθυστέρηση, ή θα χάνει και θα βουτούν για να κερδίσουν πέναλτι. Ένα από τα δύο θα συμβαίνει. Και στις δυο περιπτώσεις, πάντως, ουδείς τους τιμωρεί. Ούτε η διαιτησία (συνήθως ψαρώνει: «Όπως βλέπουμε, υπάρχει επαφή, άρα είναι πέναλτι» - λες και το ποδόσφαιρο είναι βόλεϊ και δεν συμπεριλαμβάνεται η έντονη σωματική επαφή στη γοητεία του), ούτε οι δημοσιογράφοι («σφαδάζει, θα πρέπει να πονάει πολύ» - κι όταν πεταχτεί επάνω σα να μη συμβαίνει τίποτα το αφήνουν ασχολίαστο), ούτε οι φίλαθλοι (το συμφέρον της ομάδας τους πάνω απ’ όλα). Έτσι, όμως, ποδόσφαιρο δεν παίζεται. Η δε ταφόπλακα του αθλήματος είναι το λεγόμενο (ψευτο) fair play. Μετο που θα σωριαστεί κάτω ο πρώτος βουτυρομπεμπές έλλην ποδοσφαιριστής, οι υπόλοιποι συνάδελφοί του θα πετάξουν τη μπάλα έξω, μέχρι να δεήσει μετά από κανά πεντάλεπτο να ξανασηκωθεί. Έτσι, όμως, το ξαναλέω, ποδόσφαιρο δεν παίζεται.















Συναρπαστική φάση σε ελληνικό γήπεδο

Η (καθυστερημένη) αποκατάσταση μιας αδικίας

Απόφαση-κόλαφο εξέδωσε την Τρίτη το Συμβούλιο της Επικρατείας, σχετικά με ένα θέμα λησμονημένο, που άφησε όμως τ’ αχνάρι του στο συλλογικό ασυνείδητο της εν συγχύσει κοινωνίας μας. Παράνομο ήταν, λέει, το πρόστιμο των 100 χιλιάδων ευρώ, που επέβαλε το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ) στο Mega για το φιλί των δυο αγοριών στο «Κλείσε μου τα μάτια» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Σύμφωνα με το ΣτΕ, με το φιλί γίνεται «η παρουσίαση μιας υπαρκτής κοινωνικής πραγματικότητας», πραγματικότητας η οποία «σχετίζεται με μια κοινωνική ομάδα, μεταξύ των πολλών, οι οποίες συνθέτουν μια ανοιχτή και σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, οι ερωτικές επιλογές της οποίας δεν αποδοκιμάζονται» από το Σύνταγμα. Δυστυχώς, η απόφαση αυτή δεν βλέπουμε να παίρνει την ίδια δημοσιότητα που είχε πάρει η στρεβλή και οπισθοδρομική εκείνη απόφαση του ΕΣΡ…

Ένα ωραίο μονοπώλιο

Το να κάτσει να μελετήσει κανείς ένα λογαριασμό της ΔΕΗ είναι πιο βαρετό κι απ’ το να παρακολουθήσει πειραματική ταινία του Κώστα Σφήκα, οι άνθρωποι όμως του Ινστιτούτου Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) το κατάφεραν, και τι ανακάλυψαν; Ότι η υπέρογκη αύξηση (67%) του παγίου χρεώθηκε 22 ολόκληρες ημέρες νωρίτερα απ’ ό,τι η ίδια η ΔΕΗ είχε ανακοινώσει (στις 8 Ιουλίου αντί της 1ης Αυγούστου), και ότι σε ορισμένους λογαριασμούς χρεώνουν την ίδια μέρα δυο φορές. Μια, δηλαδή, ως ημερομηνία λήξης του λογαριασμού και μια ως ημερομηνία έναρξης του επόμενου. Έξυπνο, ε; Στο κάτω-κάτω, μην πληρώνεις αν τολμάς…

Αυξήσεις, αυξήσεις, αυξήσεις

4,5% είναι η αύξηση στα δημοτικά τέλη που θα επιβάλλει το 2007 ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Ευτυχώς, όμως, έχουμε άοκνο προστάτη και φρουρό των συμφερόντων μας τον Νομάρχη μας, ο οποίος ύψωσε στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας και απαίτησε πάγωμα των δημοτικών τελών για δυο έτη. Είπαμε, με τα αποτελέσματα των τελευταίων Δημοτικών εκλογών, ο Ατσαλάκωτος μετατράπηκε σε Τσαλακωμένο, και βάλλεται πανταχόθεν.

Πολιτικοί... υποθαλάσσιου επιπέδου

Το υψηλό επίπεδο, το σθένος και η βαθύνοια των εγχώριων πολιτικών της πόλης μας έλαμψαν σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια κατά τη διαβούλευση που είχαν στις 23 Νοεμβρίου με τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά σχετικά με την υποθαλάσσια αρτηρία. Μπροστά σε έναν εμφανώς μελετημένο, συγκροτημένο και αποφασιστικό υπουργό της κυβέρνησης των Αθηνών, όλοι αυτοί που είχαν κάνει σημαία της προεκλογικής τους εκστρατείας την αντίθεση στην υποθαλάσσια δεν βρήκαν τίποτα συγκεκριμένο να αντιτάξουν, ψέλλισαν κάτι δικαιολογίες περί «ελλιπούς ενημέρωσης» και βούλιαξαν στα καθίσματά τους. Ο μόνος που στάθηκε στο ύψος των αντιρρήσεων του ξέρετε ποιος ήταν; Ο Νομάρχης Πανίκας. Ναι, αυτός που αντιτίθεται και στην αύξηση των δημοτικών τελών…


Ο Τάσος Κουράκης συλλέγει φωτο-
γραφίες και ντοκουμέντα για την
καταστροφή της υφαλοκρηπίδας του
Θερμαϊκού από την υποθαλάσσια

Ζήτω η ΔΟΕ, ζήτω η επανάσταση!

Ευτυχώς που υπάρχει και η ΔΟΕ, και κρατάει ψηλά τη σημαία της επανάστασης (μέχρι να καταφέρει να πάρει την πολυπόθητη αυξησούλα και να λουφάξει). Σε ανταρσία (!) καλεί τους δασκάλους, προκειμένου να μην εφαρμόσουν την εγκύκλιο του Υπουργείου για περικοπή των ημερών αργίας κατά δύο ημέρες τα Χριστούγεννα και (μέχρι) έξι το Πάσχα. Φυσικά, οι λόγοι που επικαλείται είναι «παιδαγωγικοί» (πάνω απ’ όλα). Οι δικές της αντιπροτάσεις προβλέπουν περιστολή των λεγόμενων «δευτερευόντων» μαθημάτων, που τυγχάνουν και τα πιο δημοφιλή στους μαθητές, και περικοπή των δραστηριοτήτων της ευέλικτης ζώνης, ό,τι καλύτερο είχε δηλαδή να παρουσιάσει το εκπαιδευτικό μας σύστημα τα τελευταία χρόνια. Με άλλα λόγια, να βγει η χρονιά με «συνοπτικές διαδικασίες», κι όποιος θέλει σωστή παιδεία, ας πάει σε ιδιωτικό. Viva la revolucion!

Μια καθημερινή ιστορία νεοελληνικής τρέλας

Είναι τελικά εντυπωσιακό τι μπορεί να πάθει κανείς, όταν, έχοντας διαπράξει ανομολόγητα εγκλήματα, τρέχει για να διαφύγει από την αστυνομική του νέμεση. Πέφτει πάνω σε ζαρντινιέρες, τον πλακώνουν παρκαρισμένα παπάκια, ενώ δεν αποκλείεται, όσο απίθανο κι αν ακούγεται, να προσκρούσει και σε κλοτσιές και μπουνιές παρακείμενων πολιτών, οι οποίοι έκαναν προφανώς την καθημερινή τους γυμναστική κουνώντας χέρια-πόδια στον αέρα, όταν είδαν εμβρόντητοι έναν νεαρό να πέφτει πάνω τους και δεν πρόλαβαν να αποσυνδέσουν το κλοτσομπουνίδι απ’ τον αυτόματο πιλότο.

Τι σκέφτηκαν να κάνουν οι άνθρωποι – και πού έμπλεξαν τελικά…

Ως γνωστόν, η Ελλάς είναι μια σύγχρονη, ώριμη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Οι σύγχρονες ανθρωπιστικές αξίες βασιλεύουν παντού. Παντού; Όχι. Κάποιοι δαιμόνιοι ανακάλυψαν ένα μικρό και άγνωστο χωριό κάπου στην Εύβοια, όπου ο ρατσισμός (άκουσον, άκουσον), ο σεξισμός (τσκ, τσκ, τσκ) και η ξενοφοβία (η ποια;;) κυριαρχούν ακόμα. Ναύλωσαν λοιπόν δυο λεωφορεία και πήγαν να διαμαρτυρηθούν επί τόπου, καθότι ανεπίτρεπτο να υπάρχει τέτοια «μαύρη τρύπα» στο χάρτη της ωραίας Ελλάδας μας. Οι ντόπιοι, όμως, τους περιέλαβαν στα κλοτσίδια και τα μπουνίδια, κι ακόμη τρέχουν. Όμορφες σκηνές.

…και ολίγον Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Στην όλη συζήτηση για την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική επαρχία εισήλθε δυναμικά ως σφήνα και η ταινία του Κίμωνα Τσακίρη «Οι Γαμπροί», που προβλήθηκε στα πλαίσια του 47ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια πανέξυπνη και ξεκαρδιστική αφήγηση του ταξιδιού στη Ρωσία αντιπροσωπείας ανδρών από τη Ζαχάρω Ηλείας με επικεφαλής τον δήμαρχο, προς ανεύρεση… νυφών. Ο κ. Τσακίρης «ξεμπροστιάζει» με τρόπο άλλη μια «μαύρη τρύπα» στον ελληνικό χάρτη. Βρε, λέτε να υπάρχουν κι άλλες;

Την ίδια ώρα, ο Κωστάκης…

…εξέδραμε μακάριος εις την Αλβιόνα. Ναι, στον πρωθυπουργό της ένδοξης τούτης χώρας αναφερόμαστε, ο οποίος σε ομιλία που πραγματοποίησε στο London School of Economics, με ύφος ανάλαφρο και πλούτο χειρονομιών (προκειμένου να καλύπτει τα λεξιλογικά κενά από τα επιπέδου lower αγγλικά του), εξήγησε στο αλλοδαπό κοινό, αυτό που δεν επιθυμεί να ομολογήσει στο εγχώριο, γιατί δηλαδή δεν προχωρά στις μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος έχει πολλάκις εξαγγείλει. «Άι γουόντ δε μάξιμουμ κονσένσους», ανέφερε με το σχετικό μειδίαμα, χωρίς να επεξηγήσει για το αν γνωρίζει κάποιους τρόπους για την επίτευξη του «κονσένσους» αυτού, άλλους από την κατ’ οίκον κατανάλωση dvd και μπιφτεκιών …

Οι τρεις λαγνείες ενός τσαλακωμένου δημάρχου

1. Εργολαγνεία

Το μεγαλύτερο πάθος του. Ο Τσαλακωμένος είναι πολύ περήφανος για τις 42 εργολλλαβίες (έτσι το προφέρει) που έχει εγκαταστήσει σε στρατηγικά επιλεγμένα σημεία της πόλης, έτσι ώστε να γίνεται ποδήλατο η ζωή όσο το δυνατόν περισσότερων κατοίκων. Από τις αναπλάσεις (ο Θεός να τις κάνει) μνημείων (Λευκός Πύργος, Ροτόντα) μέχρι τα θεματικά - βρακί δεν έχει ο κώλος μας - πάρκα (βλέπε παραλία), η εργολαγνεία του είναι τόσο ασυγκράτητη, ώστε τα έργα να τραβούν σε χρόνο… κυκλώπειων διαστάσεων (από ένα έτος και πάνω το… παρτέρι), η σήμανση να λάμπει δια της απουσίας της, τρύπες να χάσκουν ορθάνοιχτες, εργοτάξια να δουλεύουν δίχως σήμανση, γερανοί και κομπρεσέρ να λειτουργούν ελεύθερα στα πεζοδρόμια, κι όποιον πάρει ο χάρος. Οι συγκεντρώσεις των επιβλαβών αιωρούμενων σωματιδίων εκτοξεύονται στα ύψη, τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους ασφυκτικά, εργοτάξιο μετρό από δω, πάρκινγκ από κει, ν’ αρχίσει και η υποθαλάσσια θά ’ρθει να δέσει το γλύκο. Αυτές τις μέρες είναι η Βασιλίσσης Όλγας που έχει πέσει θύμα του αλλόκοτου αυτού βίτσιου. Λόγω ανάπλασης πεζοδρομίων η προσπέλαση δεν συνίσταται παρά μόνο σε τολμηρούς μύστες των… extreme sports.

2. Μνημειολαγνεία

Το δεύτερο πάθος του Τσαλακωμένου. Παρατηρήστε οποιοδήποτε παρκάκι, παρτέρι, ή νησίδα πρασίνου, οσοδήποτε μικροσκοπική κι αν είναι. Δεν έχει αφήσει ο Δήμαρχος Βασίλης ούτε εκατοστό πρασίνου χωρίς να το «αξιοποιήσει» για να εγκαταστήσει κάποιο μνημείο ή ανδριάντα. Πόντιοι από την Τραπεζούντα (δις), Κρήτες Μακεδονομάχοι, γυναίκες της Πίνδου («ξαφνιάσματα της φύσης»), ένδοξοι αρχαίοι ημών πρόγονοι, έχουν όλοι την τιμητική τους, πάντα εις βάρος του πρασίνου, του οποίου η αξία προφανώς δεν μπορεί παρά να υποχωρεί υπό το βάρος των αναμνήσεων από την ένδοξη Ιστορία των προγόνων μας… Και νά ’ταν και τίποτα αγάλματα της προκοπής, θα λέγαμε ας πάει το παλιοπάρτερο…

3. Ναολαγνεία

Δεν γνωρίζουμε ποιος ακριβώς είναι υπεύθυνος γι’ αυτό, η ουσία πάντως είναι πως όποιο οικόπεδο ξεφύγει παρ’ ελπίδα από την οικοδόμηση, το καβαντζώνει η Εκκλησία (με ποιες διαδικασίες, αλήθεια;), για να οικοδομήσει ναό. Κι ενώ ζούμε στην πόλη με τις ομορφότερες βυζαντινές εκκλησίες, οι οποίες μάλιστα έχουν ανακηρυχθεί από την Unesco σε μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού (πόσοι αλήθεια το γνωρίζουν αυτό;), πάνε και χτίζουν οι ανιστόρητοι κάτι τεράστιους μονοκόμματους όγκους, τους οποίους μάλιστα αφήνουν και ανολοκλήρωτους, χρόνια ολόκληρα σκέτο τσιμέντο. Ενδεικτικά επιλέγουμε: Άγιος Παντελεήμονας στην Ανδριανουπόλεως, πριν από το Στρατόπεδο Νταλίπη (αυτός προφανώς δεν θα τελειώσει ποτέ), Άγιος Φώτιος, απέναντι από το Ποσειδώνειο (εκεί μάλιστα ζητούν και τον οβολό μας «δια την αποπεράτωση του ναού»), Τριών Ιεραρχών στη Νέα Ελβετία, ενώ πρόσφατα πληροφορηθήκαμε πως ο Δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να παραχωρήσει (ναι, δωρεάν!) οικόπεδο 677 τ.μ. στην οδό Πλαστήρα για την ανέγερση νέου - άκρως απαραίτητου - ναού. Όποιος ζει σε μια πόλη-κόλαση, δεν μπορεί παρά να προσεύχεται για έναν επουράνιο παράδεισο…

Επαναστατική πρόταση της «Κοινής Λογικής» για το πανεπιστημιακό άσυλο

Αγαπητοί αναγνώστες,

όπως όλοι γνωρίζουμε, το Πολυτεχνείο ζει! Κι επειδή προβλέπεται ν’ ανάψει και πάλι αυτές τις μέρες ο γνωστός καβγάς περί ασύλου, ρίχνουμε σήμερα στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου μια ιστορικής σημασίας πρόταση, που θα μας βγάλει, ως κοινωνία, μια και καλή από το αδιέξοδο: Ούτε κατάργηση, ούτε διατήρηση του ασύλου. Επέκταση τώρα!

Ναι, καλά διαβάσατε. Επέκταση του ασύλου, ώστε να προστατεύει, πέραν της ακαδημαϊκής, και άλλες θεμελιώδεις ελευθερίες μας. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι δεν υπάρχουν και άλλες σημαντικότατες ελευθερίες, συνταγματικά κατοχυρωμένες, οι οποίες να χρίζουν προστασίας. Γιατί, δηλαδή, μόνο η ακαδημαϊκή ελευθερία μετράει; Οι υπόλοιπες ελευθερίες στο πηγάδι κατούρησαν;

Επέκταση του ασύλου στα γήπεδα

Επέκταση κατ΄αρχήν του ασύλου στα γήπεδα, για την καλύτερη προστασία της ελευθερίας της λατρείας του ΠΑΟΚ, του Άρη και των λοιπών θεοτήτων. Με το υπάρχον σύστημα, η αστυνομία είτε περιορίζεται σε διακοσμητικό ρόλο θεατή των γεγονότων (βλέπε Λάρισα), με αποτέλεσμα τον εξευτελισμό της, είτε αναγκάζεται να επέμβει με βίαια κατασταλτικά μέσα, με αμφίβολο όμως αποτέλεσμα, εκτός από τον στιγματισμό της ως κοινωνικά ανάλγητης. Δεν είναι λοιπόν καλύτερα να κρατηθεί η Αστυνομία μακριά από τα γήπεδα και να μετατοπιστεί η ευθύνη τήρησης της τάξης στις ίδιες τις ομάδες και τους συνδέσμους οπαδών τους, μπας και αποφασίσουν μερικοί να φιλοτιμηθούν και να συμπεριφερθούν πιο υπεύθυνα;

Άσυλο σε αεροδρόμια και σταθμούς

Επέκταση επίσης του ασύλου σε αεροδρόμια και σταθμούς τρένων και λεωφορείων, προκειμένου να προστατευθεί το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης. Όχι στην αστυνομοκρατία του τύπου «ποιος είναι ο λόγος της επίσκεψής σας στη χώρα μας» και των νέων διαβατηρίων με ενσωματωμένο τσιπάκι με σωματομετρικά δεδομένα. Τώρα μάλιστα με τα νέα αντιτρομοκρατικά μέτρα στα αεροδρόμια, έτσι και βρουν πάνω σου ένα μπουκαλάκι νερό (μέχρι 100ml επιτρέπονται, στα 150 καίγεσαι), υποχρεούσαι ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι μέλος της Αλ Κάιντα, αλλιώς δεν πετάς. Λάδια-ξίδια απαγορεύονται διά ροπάλου. Κατά τον τρόπο αυτό όμως, δεν παρεμποδίζεται η ελεύθερη διακίνηση; Ε, αντιδημοκρατικό δεν είναι;

Άσυλο στους δρόμους!

Να επεκταθεί, τέλος, το άσυλο και στους δρόμους. Όχι άλλες κλήσεις, δεν αντέχουμε άλλο! Το να σου βάζουν χέρι στο πολυαγαπημένο σου αυτοκίνητο και να σου παίρνουν τις πινακίδες είναι δηλαδή δημοκρατικό, ενώ το να σε συλλαμβάνουν ενώ πετάς βόμβες μολότοφ δεν είναι; Μην τρελαθούμε εντελώς!

Ώριμα άτομα είμαστε, μπορούμε να ρυθμίσουμε μόνοι μας τη συμπεριφορά μας στους δρόμους. Δε χρειαζόμαστε κανένα μπαμπούλα να μας υπαγορεύει πόσο θα τρέχουμε, αν θα βάζουμε ζώνη ή κράνος και πού θα παρκάρουμε. Αυτά όλα είναι θεμελιώδεις μας ελευθερίες. Σωστά;

Κι αν όλ’ αυτά σας φαίνονται ακραία, λάβετε υπόψη σας και το εξής: Με τόσα που παίρνουν το μήνα οι αστυνομικοί, καμία όρεξη δεν έχουν να τρέχουν και να ιδροκοπούν σε πανεπιστήμια, γήπεδα και εθνικές οδούς. Δεν είναι λοιπόν καλύτερο να κάθονται αραχτοί στα γραφειάκια τους όπως τόσοι και τόσοι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι; Θα μας λείψουν, λέτε;

Εμπρός για μια ώριμη κοινωνία της αυτορύθμισης!
(Τόσο ώριμη όσο και η πανεπιστημιακή κοινότητα που διαχειρίζεται τόσο άψογα το άσυλο εδώ και 22 χρόνια...)

Υποκρισία Νο 1

Μια οικογένεια, ενώ απολαμβάνει αμέριμνη τις διακοπές της στην Κέρκυρα, χάνει τα δυο της παιδιά, με τον πλέον αδόκητο τρόπο, από δηλητηρίαση την ώρα που κοιμούνται. Μια πραγματική τραγωδία. Θα περίμενε κανείς να χαλάσουν τον κόσμο τα κανάλια. Αντ’ αυτού, το καλύπτουν με καινοφανή – συγκριτικά με τα δικά τους δεδομένα - ψυχραιμία. Μια ένοχη σιωπή επικρατεί και στις κρατικές αρχές. Γιατί; Γιατί οι τουρίστες ήταν «αλλοδαποί» και δεν πρέπει να πληγεί το «πρόσωπο του ελληνικού τουρισμού». Το καλό της τσέπης μας, με λίγα λόγια, πάνω από την ανθρωπιά. Δεν είναι υποκρισία;

Υποκρισία Νο2

Στην Εύβοια, μια μαθήτρια καταγγέλλει ότι συμμαθητές της τη βίασαν. Ενώ η καταγγελία ερευνάται, η κοπέλα και η μητέρα της δέχονται απειλές και ασφυκτικές πιέσεις από κατοίκους της περιοχής να εγκαταλείψουν την Εύβοια. Ολόκληρη η τοπική κοινωνία στρέφεται σε βάρος της. Έτσι, το θύμα μετατρέπεται σε θύτη. Λεπτομέρεια: Η κοπέλα κατάγεται από τη Βουλγαρία…

Υποκρισία Νο3

Έτερο παράδειγμα της φοβερής μας υποκρισίας: Όταν ακούμε για την καταστροφή του περιβάλλοντος και την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας, συνοφρυωνόμαστε και τα ρίχνουμε στις πολυεθνικές εταιρείες και τις ΗΠΑ, που δεν υπέγραψαν τη συνθήκη του Κιότο. Την ίδια ώρα, στην Πτολεμαΐδα, το διαρκές έγκλημα συνεχίζεται, με τους επιβλαβέστατους για την υγεία των κατοίκων λιγνιτικούς σταθμούς της ΔΕΗ να επιβαρύνουν καθημερινά το περιβάλλον με διοξείδιο του άνθρακα και άλλα δηλητήρια, χάριν του «εθνικού συμφέροντος» και για να μην πληγούν θέσεις εργασίας, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει να επιτρέψει τη λειτουργία κι άλλων λιγνιτικών σταθμών παραγωγής ρεύματος, ιδιωτικών αυτή τη φορά.

Στη δε Ολυμπιάδα Χαλκιδικής, τα τοξικά απόβλητα απειλούν πλέον όχι μόνο την περιοχή, αλλά ολόκληρο το βόρειο Αιγαίο. Όταν όμως πρωτοάνοιξε το μεταλλείο χρυσού, έκαναν πάρτι οι ντόπιοι για τις νέες θέσεις εργασίας και ποσώς τους ενδιέφεραν οι προειδοποιήσεις των οικολογικών οργανώσεων.

Υποκρισία Νο4

Μετά από τόση υποκρισία γύρω του, φυσικό είναι κι ο τσαλακωμένος δημαρχάκος μας να το παίζει τρελίτσα. Δημοψήφισμα μάς προανήγγειλε οψίμως προεκλογικά για την υποθαλάσσια, και την ίδια μέρα που συνεδρίαζε το δημοτικό συμβούλιο και ο Τσαλακωμένος αγέρωχος μας εξηγούσε τα καλά του δημοψηφίσματος, ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ υπέγραφε στην Αθήνα τη σύμβαση, ερήμην (;) όλων των τοπικών αρχών, κάνοντας μάλιστα και δηλώσεις του στιλ «δεν θα μας κάνουν ό,τι θέλουν οι Θεσσαλονικείς». Μια πραγματική κωμωδία. Ή μήπως ιλαροτραγωδία; Το έργο ξεκινά το Μάρτιο του 2007 και σ’ όποιον αρέσει. Ελλάς το μεγαλείο σου…

Εκλεκτές παρουσίες στο νέο δημοτικό συμβούλιο

Για μόλις 122 ψήφους, ο συνδυασμός του κ. Καρατζαφέρη ξεπέρασε αυτόν του κ. Σαχίνη, με αποτέλεσμα να καταφέρει να εκλέξει και δεύτερο δημοτικό σύμβουλο, ενώ από το συνδυασμό του κ. Σαχίνη εκλέγεται μόνο ο επικεφαλής. Έτσι, εκτός του ιδίου του κ. Καρατζαφέρη, στο νέο δημοτικό συμβούλιο θα συμμετέχει και ο πρώτος σε σταυρούς υποψήφιος του συνδυασμού του, κύριος Ανέστης Κεραμιδάς. Ο κ. Κεραμιδάς είναι συγγραφέας και παρουσιαστής τηλεοπτικών εκπομπών σε τοπικούς σταθμούς. Αγωνίζεται σθεναρά για τη διάδοση της άποψης ότι υφίσταται μια μυστική οργάνωση ονόματι «Ομάδα Ε», η οποία έλκει την καταγωγή της από το διάστημα και στοχεύει στην προάσπιση και κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού. Ευχόμαστε στον κ. Κεραμιδά καλή επιτυχία στο έργο που αναλαμβάνει στο δημοτικό συμβούλιο, και αναμένουμε τις προτάσεις του για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε η «Ομάδα Ε», με τη μυστική εξωγήινη τεχνολογία που κατέχει, να συμβάλλει σε θέματα λειτουργίας του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπως η αποκομιδή των σκουπιδιών, η δημιουργία νέων θέσεων παρκαρίσματος, καθώς και η αφειδής παροχή ψυχαγωγίας για τους δημότες.

Πώς να γίνετε δήμαρχος χωρίς να νικήσετε στις εκλογές

Ιδού τα στοιχεία του "θαύματος":

Κυριακή, 22 Οκτωβρίου 2006. Δεύτερος γύρος δημοτικών εκλογών
Δήμος Θεσσαλονίκης
Ψήφισαν: 152.364
Έλαβαν: Β. Παπαγεωργόπουλος 72.696 (ποσοστό 47,71%)
Χ. Αράπογλου 65.455 (ποσοστό 42,96%)
Άκυρα/λευκά 14.213 (ποσοστό 9,33%)

Όπως βλέπετε, και μπορείτε να επιβεβαιώσετε και μόνοι σας με απλές μαθηματικές πράξεις, ο κ. Παπαγεωργόπουλος έλαβε τη δεύτερη Κυριακή το 47,71% των ψήφων. Απέτυχε, επομένως, να συγκεντρώσει το 50%, ακόμη και στο δεύτερο γύρο, κατά τον οποίο δεν είχε να συναγωνιστεί παρά μόνο την κ. Αράπογλου! Πώς προέκυψε, τότε, αυτό το 52,62%, με το οποίο ο τέως Ατσαλάκωτος παρέμεινε δήμαρχος, θα αναρωτηθείτε. Απλούστατα, με το γνωστό τρικ της αφαίρεσης από την ποσοστιαία καταμέτρηση των 14.213 άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων. Τα ποσοστά, δηλαδή, υπολογίστηκαν όχι στο σύνολο αυτών που προσήλθαν και ψήφισαν, αλλά στο σύνολο των «εγκύρων». Λες και τα λευκά δεν είναι έγκυρα.

Θέλουν πράγματι οι Θεσσαλονικείς τον Παπαγεωργόπουλο για δήμαρχο;

Πρώτη Κυριακή των δημοτικών εκλογών. Σε σύνολο 245.646 εγγεγραμμένων, 68.319 Θεσσαλονικείς τιμούν τον κ. Παπαγεωργόπουλο με την ψήφο τους. Ποσοστό μόλις 27,81%! Η πλευρά Παπαγεωργόπουλου προσφέρει κάποιες δικαιολογίες για το πενιχρό αυτό αποτέλεσμα, και υπόσχεται 55% στο δεύτερο γύρο.

Ισχυρίζεται, συγκεκριμένα, πως κάποιοι οπαδοί του μπορεί να μην έκαναν τον κόπο την πρώτη Κυριακή να ψηφίσουν, παρασυρμένοι από υπερβολική βεβαιότητα για την επανεκλογή του. Το ενδεχόμενο αυτό όμως καταρρίπτεται απ’ το γεγονός ότι τη δεύτερη Κυριακή η αποχή ήταν ακόμη μεγαλύτερη, η δε αύξηση των ψήφων του κ. Παπαγεωργόπουλου ήταν ελάχιστη, της τάξης του 6,4% (από 68.319 στις 72.696 ψήφους).

Επικαλείται επίσης το σενάριο της χαλαρής ψήφου, ότι δηλαδή κάποιοι οπαδοί του δημάρχου ψήφισαν στον πρώτο γύρο Καρατζαφέρη ή Μπουτάρη για να τον «τρομάξουν», σενάριο που επίσης καταρρίπτεται, αν σκεφτούμε ότι 12.371 ψήφους είχε πάρει ο κ. Καρατζαφέρης και 26.334 ο κ. Μπουτάρης, σύνολο 38.705 ψήφοι. Ο κ. Παπαγεωργόπουλος έλαβε όμως στο δεύτερο γύρο μόλις 4.377 ψήφους παραπάνω απ’ ό,τι στον πρώτο. Κατάφερε δηλαδή να αποσπάσει το ένα τρίτο των ψηφοφόρων του κ. Καρατζαφέρη και τίποτ’ άλλο! Όλοι οι υπόλοιποι πήγαν μονοκούκι στην κ. Αράπογλου, η οποία από 35.623 ψήφους που πήρε την πρώτη Κυριακή, βρέθηκε τη δεύτερη με 65.455! Μιλάμε επομένως για καινοφανή συσπείρωση εναντίον του.

Συμπέρασμα: Η πλειοψηφία των Θεσσαλονικέων δεν θέλει τον κ. Παπαγεωργόπουλο για δήμαρχο. Ο νόμιμα εκλεγμένος δήμαρχος Θεσσαλονίκης έχει απωλέσει τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Η πορεία αποκαθήλωσης έχει ήδη ξεκινήσει, και είναι πολύ πιθανό να ολοκληρωθεί σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια.

Η δημοκρατία των δημοσκοπήσεων

Αφελής απορία: Αφού οι δημοσκοπήσεις μπορούν ανά πάσα στιγμή να μας πληροφορούν για το τι ακριβώς πιστεύουμε και θέλουμε, για ποιο λόγο να γίνονται εκλογές;

Οι δημοσκόποι δεν κρατούν στα χέρια τους μόνο το μαχαίρι για τη μοιρασιά της πίτας. Ελέγχουν κι ολόκληρη την πίτα. Αυτοί υπαγορεύουν ποια τα φαβορί και ποια τα αουτσάιντερ, ποια η «σωστή» θέση του κάθε παίκτη στο παιχνίδι. Ο Παπαγεωργόπουλος, για παράδειγμα, είχε χριστεί μεγάλο φαβορί, με σχεδόν αυτονόητη τη νίκη του από τον πρώτο γύρο. Αποτέλεσμα; Πολλοί δεν μπήκαν καν στον κόπο να ψηφίσουν, αφού «έτσι κι αλλιώς ο Παπαγεωργόπουλος θα βγει». Έστω κι έτσι, πάντως, καταφέραμε να τους διαψεύσουμε. Ο Ατσαλάκωτος δεν κατάφερε να πιάσει ούτε καν το αυτονόητο 42%. Και μαζί μ’ αυτόν, τσαλακώθηκαν κι οι δημοσκόποι.

Θα έχετε, άλλωστε, προσέξει, με πόση μανία επιμένουν να προωθούν τις διάφορες δημοσκοπήσεις οι τηλεδημοσιογράφοι. Υποχρεώνουν μεθ’ επιτάσεως τους καλεσμένους τους να τις σχολιάζουν και δεν αποδέχονται την παραμικρή αμφισβήτηση για την «επιστημονική» τους φερεγγυότητα. Τώρα, από πού αντλείται αυτή η επιστημονική αυθεντία και ποια ανεξάρτητη ελέγχουσα αρχή την επικυρώνει, ουδείς γνωρίζει…

Ο μόνος που ξεχώρισε

Ανάμεσα στους ακκισμούς και τα φληναφήματα της νερόβραστης τηλεοπτικής βραδιάς των εκλογών, όπου οι πάντες συναγωνίζονταν στην τέχνη του λόγου άνευ περιεχομένου και των μαγικών μαθηματικών που βγάζουν τους ημέτερους πάντα νικητές, ξεχώρισε η γενναία καταγγελία του πρώην Προέδρου της Βουλής κ. Απόστολου Κακλαμάνη, στη ΝΕΤ γύρω στις εννιάμιση, ότι μια χούφτα επιχειρηματίες ελέγχουν τα ΜΜΕ και συνεπακόλουθα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, χειραγωγούν την κοινή γνώμη, ευτελίζουν το δημόσιο βίο και εξυπηρετούν προσωπικά οικονομικά και άλλα τινά συμφέροντα. Περιττό να τονίσουμε ότι οι τηλεδημοσιογράφοι που συντόνιζαν τη συζήτηση έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να παρεμποδίσουν το λόγο του, κι αφού δεν τα κατάφεραν, έσπευσαν να αλλάξουν θέμα. Ο κ. Κακλαμάνης εξαφανίστηκε από το πάνελ, και δεν ξαναεμφανίστηκε σε κανένα άλλο, κι ούτε πρόκειται, γιατί οι απόψεις του αυτές είναι γνωστές και έχει περιπέσει σε δυσμένεια στην τηλεοπτική ψευτοδημοκρατία μας.

Μια συγκλονιστική καταγγελία

"Η εισβολή της οικονομικής «εξουσίας» στο χώρο της πολιτικής με «όπλο» τα ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. και τη χρηματοδότηση κομμάτων και μελών του πολιτικού κόσμου αποτελεί το σταυρικό πρόβλημα της Δημοκρατίας. Ελέγχοντας την ενημέρωση, την ψυχαγωγία και την επιμόρφωση του λαού, λίγοι επιχειρηματίες καταδυναστεύουν ουσιαστικά το δημόσιο βίο της χώρας και αποσυνθέτουν την ελληνική κοινωνία.

Σήμερα, η λειτουργία ενημέρωσης και σχηματισμού της κοινής γνώμης καθώς και ο διάλογος για τη διαμόρφωση της πολιτικής του κράτους μετατέθηκε, εν τοις πράγμασι, από την εθνική αντιπροσωπεία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Με μία τεράστια διαφορά. Το ελεύθερο βήμα της Βουλής έχει υποκατασταθεί από τα κατ’ επιλογήν και καθ’ υποβολήν πρόσωπα και λόγο, κατακερματισμένο συνήθως και για άλλους σκοπούς εκφερόμενο από τα διάφορα τηλεοπτικά παράθυρα. Από τη μετάθεση αυτή της λειτουργίας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στο εξωσυνταγματικό πεδίο της de facto εξουσίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, πηγάζει η σοβαρότερη απειλή κατά της αντιπροσωπευτικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η απειλή αυτή εντείνεται από την ολιγαρχική και δυσχερέστατα ελέγξιμη δομή της διαχείρισης των μέσων αυτών, από αδίστακτους, στην επιδίωξη οικονομικής και άλλων μορφών ισχύος, επιχειρηματίες και συνεργάτες τους, όχι μόνο δημοσιογράφους, αλλά και ελεγχόμενους και προωθούμενους μέχρι της εισόδου του Κοινοβουλίου ή και της αίθουσας του υπουργικού συμβουλίου, πολιτικούς.

Είναι ευθύνη τόσο της πολιτικής, όσο και της πνευματικής ηγεσίας, αλλά και ολόκληρου του λαού, του κάθε πολίτη να συγκροτήσουμε μια συμμαχία υπεράσπισης των κοινωνικών μας αξιών, των παραδόσεων, του πολιτισμού, της γλώσσας και των ατομικών ελευθεριών που καθημερινά ευτελίζονται μέσα από γελοία και χυδαία προγράμματα «ψυχαγωγίας» ή «επιμόρφωσης» και ενημερωτικές εκπομπές χωρίς ίχνος αντικειμενικής και υπεύθυνης ενημέρωσης."

Απόστολος Κακλαμάνης
Βουλευτής ΠΑΣΟΚ β΄ Αθήνας
πρώην Πρόεδρος της Βουλής
www.apkaklamanis.gr

Μπράβο Γκιουλ!

Αξίζει να τονιστεί η μεγάλη επιτυχία της Γκιουλ Καραχασάν να διατηρήσει όλες τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ στην υπερνομαρχία Καβάλας-Δράμας-Ξάνθης, παίρνοντας ένα ποσοστό μεγαλύτερο κι απ’ αυτό της Πατουλίδου, χωρίς καμία βοήθεια από τον κομματικό μηχανισμό, σε μια υπερνομαρχία, όπου οι δυο απ’ τους τρεις νομούς δεν διαθέτουν καθόλου μουσουλμανικό πληθυσμό. Ένα ηχηρό μήνυμα για την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στην ελληνική κοινωνία, που δεν νομίζουμε να εισακούστηκε όσο θα έπρεπε.

Πρώτο συμπέρασμα απ' τις Δημοτικές

Παρ’ όλες τις εκ του πονηρού κραυγές περί αποχής κι αδιαφορίας, προκειμένου να πειστούμε να μην συμμετέχουμε και να καθόμαστε σπίτι να βλέπουμε τηλεόραση, η κοινωνία των ενεργών πολιτών, η κοινότητα των ευαισθητοποιημένων ανθρώπων που αγωνίζονται για να βελτιώσουν την ίδια τους τη ζωή, έδωσε βροντερό παρόν, δίνοντας ένα μάθημα στο ημιθανές κομματικό μας σύστημα: 16% ο Μπουτάρης, με λίγο καλύτερη προεκλογική καμπάνια μάλιστα, ίσως πετύχαινε και τη μεγάλη ανατροπή, 4,6% ο Τρεμόπουλος, που έφαγε λάχανο τον κομματικό υποψήφιο του Συνασπισμού της (ντεμέκ) Οικολογίας και των (υποτακτικών του) κινημάτων!

Τι να ψηφίσω;

Σύμφωνοι, αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Σύμφωνοι, έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε απ’ το να ασχολούμαστε μ’ αυτούς τους γραφικούς που μας έχουν γεμίσει χαρτομάνι, αλλά… θα περάσουμε που θα περάσουμε μια βόλτα από το σχολείο της γειτονιάς μας την Κυριακή, καθόσον η ψήφος υποχρεωτική, ας κοιτάξουμε τουλάχιστον να πιάσει τόπο.

Στο Δήμο Θεσσαλονίκης, λοιπόν, το ζωτικότερο ζήτημα, πέρα δηλαδή από τη γενική κατάντια, την οποία απ ό,τι φαίνεται έχουμε πλέον συηνηθίσει, είναι η κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας. Χωρίς να μας ρωτήσουν, χωρίς κανείς να ξέρει περί τίνος ακριβώς πρόκειται, πάνε να μας επιβάλλουν ένα έργο καταστροφικό για την παραλία μας, που θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα θα λύσει. Ας στηριξουμε λοιπόν συνδυασμούς που αντιτίθενται σ' αυτό το έργο. Κι απ’ ό,τι γνωρίζουμε, δύο είναι οι συνδυασμοί που έχουν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος του αγώνα εναντίον του: του Μπουτάρη και του Κουράκη.

Όσο για τις νομαρχιακές εκλογές, αυτές μας βγάζουν περισσότερα αισθήματα σνομπισμού, καθότι ουδείς μας εξήγησε ποτέ ποιες ακριβώς αρμοδιότητες έχει (αν έχει) ένας νομάρχης και, κυρίως, αν διαθέτει πόρους να τις ασκήσει. Υπάρχει όμως κι εκεί ένας υποψήφιος που ίσως αξίζει την ψήφο μας.

Αναφερόμαστε στον Μιχάλη Τρεμόπουλο, ψυχή της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης και ήδη νομαρχιακό σύμβουλο, μοναδικό ίσως που έχει ασκήσει αντιπολίτευση ουσίας και έχει προβληματίσει τη διοίκηση Ψωμιάδη. Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος αγωνίζεται για ζητήματα που αφορούν όλους μας, όπως η αποτροπή οικοπεδοποίησης του Χορτιάτη (περίπτωση «Κισσού»), η προστασία της λίμνης Κορώνειας και η σωστή διαχείριση των απορριμμάτων, για την αποφυγή κι άλλων καταστροφικών πυρκαγιών σαν κι αυτή της 15ης Ιουλίου.

Ένας έρωτας γεννιέται

Περί αντικειμενικότητας πάντως ουδείς λόγος. Για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα – και μάλιστα την τελευταία πριν τις εκλογές – την Πατουλίδου είχε καλεσμένη ο Ζουράρις στην εκπομπή του στον Extrasport 103 FM. Έγραψε μάλιστα και άρθρο γι’ αυτήν στην Μακεδονία της Κυριακής, με τον εύγλωττο (;) τίτλο «Ουρανοπίθηκος ο Μακεδονικός και η Θεονύμφη η ουρανοδρόμος»...

Μπράβο σου Βούλα

Φαίνεται πως μας διαβάζει η Βούλα Πατουλίδου. Της την είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα που αποκαλούσε τον Ζουράρι "κύριο Κώστα" και τώρα διορθώθηκε και τον έλεγε "κύριο Ζουράρι".

Βραχυκυκλώστε τους

Την Κυριακή, αν βγαίνοντας από το εκλογικό τμήμα σας ρωτήσουν τίποτα δημοσκόποι τι ψηφίσατε, πείτε τους ακριβώς τα αντίθετα. Να γελάσουμε λίγο το βράδυ στην τιβί με τα μούτρα που θα κάνουν αυτοί οι «επιστήμονες», που τα ξέρουν όλα πριν ακόμα συμβούν…

Θεϊκή πρόταση Καρατζαφέρη

Στην εκπομπή που παρουσιάζει ο Κώστας Ζουράρις στον Extrasport 103FM κάθε Τρίτη πλέον, αντί Τετάρτης, στη μια, φιλοξενήθηκαν ο Καρατζαφέρης και η Βούλα. Ο Καρατζαφέραρος, λοιπόν, έκανε την εξής απίστευτη πρόταση για την καταπολέμηση της ανεργίας στη Θεσσαλονίκη: Να κυκλοφορήσει ο Δήμος ένα κουκλάκι-μασκότ της πόλης για να το πουλάει στους τουρίστες και να αναθέτει σε ανέργους την κατασκευή τους υπό μορφήν εργασίας κατ’ οίκον! "Ρώτησα", ανέφερε, "τους εργατολόγους μου (sic) και μου είπαν ότι με τον τρόπο αυτό μπορούμε να εξασφαλίσουμε δουλειά σε περίπου 20 χιλιάδες ανέργους"!

Ψηφίστε τον! Μόνο και μόνο για να δούμε ένα τέτοιο σχέδιο στην εφαρμογή του, αξίζει. Το μεγάλο ερώτημα, δε, είναι ποιό θα είναι το κουκλάκι-μασκότ. Ψάχνουμε μορφή και όνομα. Ρίξτε προτάσεις. Ποιος ξέρει, με Καρατζαφέρη δήμαρχο μπορεί και να πιάσετε την καλή…

Βούλα, το απλό κορίτσι

Στην ίδια εκπομπή φιλοξενήθηκε, όπως προαναφέραμε, και η Βούλα Πατουλίδου. Αυτή δεν είχε καμία λαμπρή πρόταση να κομίσει, μάλλον σαν κομμώτρια ακουγόταν, ψιλικατζού, κάπως έτσι, τέλος πάντων. Δυσκολευόταν ακόμα και να παρακολουθήσει τον Ζουράρι, ο οποίος, έστω και στ' αρχαία, δι' άγνωστον αιτίαν, την έγλειφε πατώκορφα. Αυτή, δε, εις ένδειξην ευγνωμοσύνης, τον αποκαλούσε «κύριο Κώστα». Πώς λέμε "κύριε Κώστα, μου βάζετε μισό κιλό φετα", ε, κάπως έτσι…

Ο κύριος Κώστας

Ο δε "κύριος Κώστας", που έλεγε κι η Βούλα, ώραια το πάει στην εκπομπή του, πάντως. Την προηγούμενη εβδομάδα φιλοξένησε τον Τσίμπίδη, υποψήφιο νομάρχη που κατεβάζει το ΛΑΟΣ, τώρα τον ίδιο τον Καρατζαφέρη, τους έγλειφε και τους δύο, μετά τη Βούλα με παρόμοιο γλύψιμο, είμαστε περίεργοι να δούμε πώς θα συνεχίσει. Μέχρι τις εκλογές, πάντως, μια εκπομπή του μένει, οπότε περί αντικειμενικότητας ουδείς λόγος. Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι, κύριε Καθηγητά...

Θες να τα κονομήσεις;

…Ιδού ένας πολύ καλός τρόπος: Ασχολήσου με την αστρολογία, την τράπουλα ταρώ και τις προβλέψεις των μελλούμενων. Πώς μας ήρθε αυτό τώρα; Πολύ απλά, οδηγώντας προς Θέρμη είδαμε μια απαστράπτουσα κόκκινη Φεράρι στο δρόμο. Από ανακλαστική περιέργεια σκύψαμε να δούμε τον οδηγό. Και ποιόν είδαμε έκπληκτοι; Τον γνωστό, συμπαθέστατο αστρολόγο-μέντιουμ Νίκο Χορταρέα…